Piotr Sarzyński – Wikipedia, wolna encyklopedia

Piotr Sarzyński (ur. 4 czerwca 1955) – polski dziennikarz i publicysta, zajmujący się problematyką kulturalną w tygodniku „Polityka”. Krytyk sztuki, autor książek popularyzujących sztukę. Z wykształcenia socjolog.

Pracował jako asystent na Wydziale Socjologii UW, nauczyciel w wiejskiej szkole w Wetlinie w Bieszczadach^[1]. Był też urzędnikiem. Jako dziennikarz początkowo pracował w „Radarze” (od 1985). Od 1986 do chwili obecnej pisze artykuły o tematyce kulturalnej dla tygodnika „Polityka”, z którym jest ściśle związany.

W latach 1988–1996 współautor i prowadzący liczne programy w TVP (m.in. „Studio Otwarte”, „Kawa czy herbata?”, „Zapis”, „Stoper”)^[2]. Współprowadzący programu „Sztuka życia” w Polsat Café^[3].

• Przewodnik po rynku malarstwa (1999)
• Kronika śmierci przedwczesnych (2000, wspólnie z Mają Wolny)
• Leksykon samobójców (2002)
• Wrzask w przestrzeni. Dlaczego w Polsce jest tak brzydko? (2012)

• Medal im. Krzysztofa Komedy
• Nagroda Artystyczna Hestii
• brązowy medal Gloria Artis (2005)^[4]
• medal SARP Bene Merentibus (2019)^[5]

Żonaty, ma troje dzieci: Igora (ur. 1986), Idalię (ur. 1998) i Julię (ur. 2000).

• Artykuły Piotra Sarzyńskiego w „Polityce”