Piotr Stiefanowski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Piotr Stiefanowski

Пётр Стефановский

generał major lotnictwa
Data i miejsce urodzenia	2 stycznia 1903 Pokrowka, obwód homelski
Data i miejsce śmierci	23 lutego 1976 Moskwa
Przebieg służby
Lata służby	1925–1954
Siły zbrojne	Armia Czerwona Wojskowe Siły Powietrzne
Jednostki	6 pułk lotnictwa myśliwskiego obrony przeciwlotniczej
Stanowiska	zastępca dowódcy pułku
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa
Późniejsza praca	pilot doświadczalny
Odznaczenia

Piotr Michajłowicz Stiefanowski (ros. Пётр Михайлович Стефановский, biał. Пётр Міхайлавіч Стэфаноўскі, ur. 20 grudnia 1902^?/2 stycznia 1903 we wsi Pokrowka w powiecie bobrujskim (obecnie w obwodzie homelskim), zm. 23 lutego 1976 w Moskwie) – radziecki pilot doświadczalny, generał major lotnictwa, Bohater Związku Radzieckiego (1948).

Urodził się w białoruskiej rodzinie chłopskiej. Po ukończeniu szkoły wiejskiej pracował w gospodarstwie rolnym, od 1925 służył w Armii Czerwonej. W 1927 skończył Leningradzką Szkołę Wojskowo-Teoretyczną, a w 1928 Kaczyńską Wyższą Wojskową Szkołę Lotniczą dla Pilotów, pracował jako lotnik-instruktor, potem jako lotnik doświadczalny Instytutu Naukowo-Badawczego Sił Wojskowo-Powietrznych ZSRR. Po ataku Niemiec na ZSRR został w stopniu podpułkownika dowódcą 402 lotniczego pułku myśliwskiego, sformowanego z pilotów-oblatywaczy^[1]. Wkrótce potem został mianowany przez Stalina jednym z zastępców dowódcy 6 Pułku Lotnictwa Myśliwskiego Obrony Przeciwlotniczej, którego zadaniem była obrona zachodniego sektora przestrzeni powietrznej Moskwy i udaremnianie masowych nalotów bombowych na stolicę. Późną jesienią i wczesną zimą 1941 lotnictwo obrony przeciwlotniczej osłaniało z powietrza lądowe wojska radzieckie, nie dopuszczając do przełamania obrony Moskwy przez wojska Guderiana. W maju 1942 został skierowany ponownie do Instytutu Naukowo-Badawczego celem testowania nowych myśliwców i bombowców, przetestował m.in. samoloty Jak-1, Jak-7b, Jak-3, Ła-5, Pe-2 i wiele innych. Otrzymał tytuł lotnika doświadczalnego 1 klasy. W 1954 został zwolniony do rezerwy w stopniu generała majora lotnictwa. Został pochowany na Cmentarzu Nowodziewiczym.

• Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego (5 marca 1948)
• Order Lenina (trzykrotnie)
• Order Czerwonego Sztandaru (trzykrotnie)
• Order Wojny Ojczyźnianej I klasy (dwukrotnie)
• Order Czerwonej Gwiazdy (trzykrotnie)
• Medal „Za zasługi bojowe”
• Medal „Za obronę Moskwy”
• Medal „Za zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945”

• http://www.warheroes.ru/hero/hero.asp?Hero_id=5228 (ros.)
• http://airaces.narod.ru/all0/stefanov.htm (ros.)
• http://www.person.goub.by/?p=2513 (ros.)