Pipa – Wikipedia, wolna encyklopedia

Pipa (chiń.: 琵琶; pinyin: pípá) – chiński szarpany instrument strunowy, nazywany też chińską lutnią, gdyż podobnie jak ona ma pudło rezonansowe w gruszkowatym kształcie. W Chinach znany jako tradycyjny instrument od ponad dwóch tysięcy lat. Kilka instrumentów w innych krajach wschodniej i południowo-wschodniej Azji jest spokrewnonych z pipą. Należą do nich japońska biwa, wietnamska đàn tỳ bà i koreańska bipa. Tylko koreańska wersja wyszła z użycia, podczas gdy gra na pozostałych jest wciąż znana i powszechna.

Bibliografia

AnnaA. Czekanowska AnnaA., Kultury muzyczne Azji, Kraków: PWM, 1981, ISBN 83-224-0163-9, OCLC 830295955 .

Linki zewnętrzne

Koncert solowy (film)