Pisarz pułkowy – Wikipedia, wolna encyklopedia

Pisarz pułkowy – stanowisko wojskowe w Rzeczypospolitej szlacheckiej, oficer sztabowy sporządzający raporty o stanie pułku i przekazujący je pisarzowi polnemu oraz do kancelarii grodzkiej Lwowa, gdzie urzędowała komisja odpowiedzialna za przygotowanie i wypłatę żołdu dla wojska][1][2]. Od XVIII w. pisarze pułkowi dokonywali samodzielnie popisu (przeglądu) poszczególnych chorągwi i pułków[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Góralski 1983 ↓, s. 178–179.
  2. a b Fredro 1670 ↓, s. 32.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]