Pisarz pułkowy – Wikipedia, wolna encyklopedia

Pisarz pułkowy – stanowisko wojskowe w Rzeczypospolitej szlacheckiej, oficer sztabowy sporządzający raporty o stanie pułku i przekazujący je pisarzowi polnemu oraz do kancelarii grodzkiej Lwowa, gdzie urzędowała komisja odpowiedzialna za przygotowanie i wypłatę żołdu dla wojska]^[1][2]. Od XVIII w. pisarze pułkowi dokonywali samodzielnie popisu (przeglądu) poszczególnych chorągwi i pułków^[2].

• Andrzej Maksymilian Fredro: O porządku wojennym i o pospolitem ruszeniu małem, Andrzeja Maksymiliana Fredry (Wyimek z Zwierzyńca Jednorożców, wydanego przez Franciszka Glinkę 1670 r. we Lwowie). Sanok: Wydanie Kazimierza Józefa Turowskiego, nakład i druk Karola Pollaka, 1856.
• Zbigniew Góralski: Urzędy i godności w dawnej Polsce. Warszawa: Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1983. ISBN 83-205-3532-8.