Południowa Legia Rzeczypospolitej Polskiej – Wikipedia, wolna encyklopedia

Południowa Legia Rzeczypospolitej Polskiej – polska formacja ochotnicza sformowana w Mołdawii w latach 1846–1848, w celu wsparcia powstań w Polsce w 1846 i 1848. Liczyła kilkuset ludzi. Ostatecznie wykorzystana w rumuńskich rewolucjach narodowych w 1848 w Mołdawii i na Wołoszczyźnie. Tropiona przez wojska rosyjskie uległa zagładzie.

Bibliografia

Jerzy Skowronek, Polskie formacje zbrojne w dążeniach do wyzwolenia narodowego w południowo-wschodniej Europie w latach 1795-1856, w: Słowiańszczyzna i dzieje powszechne, Warszawa 1985

do 1806	Legion Pułaskiego Legiony Polskie we Włoszech Legia Naddunajska Legia Nadwiślańska Legia Polsko-Włoska Legie Księstwa Warszawskiego Legie Północne
1806–1814	Armia Księstwa Warszawskiego
1814–1831	Wojsko Polskie Królestwa Kongresowego
1831	Oddziały powstańcze
1832–1862	Partyzantka Zaliwskiego Wojsko Mierosławskiego Siła Zbrojna Narodowa Legion Mickiewicza Legion Polski w Portugalii Legiony Polskie na Węgrzech 58 Ochotniczy Pułk Piechoty Nowego Jorku Dywizja Kozaków Sułtańskich I Pułk Kozaków Sułtańskich II Pułk Kozaków Sułtańskich Południowa Legia Rzeczypospolitej Polskiej
1863	Wojsko powstania styczniowego
1864–1914	Legion Polski w Turcji Syberyjski Legion Wolnych Polaków
1914–1918	Legion Puławski Wojsko Polskie na Wschodzie (1914–1920) Legiony Polskie (1914–1918) Armia Polska we Francji