Pobereże (kraina) – Wikipedia, wolna encyklopedia
Państwa | |
---|---|
Ważniejsze miejscowości |
Pobereże – kraina historyczna na terytorium Ukrainy i Mołdawii w południowej części dawnego województwa bracławskiego Korony Królestwa Polskiego. Położona pomiędzy rzekami Boh i Dniestr, aż po rzeki Jahorłyk i Kodyma. Od Podola właściwego oddzielała ją na zachodzie rzeka Murafa, na północy od północnej części Podola wschodniego oddzielał ją Boh, na południowym zachodzie graniczyła poprzez Dniestr z Besarabią, a na południowym wschodzie poprzez Jahorłyk i Kodymę z Jedysanem.
Nazwa oznaczała pobrzeże, pogranicze.
Główne miasta to Bałta, Hajsyn, Tulczyn i Olwiopol[1]. Współcześnie największym miastem jest Rybnica.
Północną część Pobereża posiadał ród Potockich z siedzibą w Tulczynie, a południową ród Koniecpolskich z siedzibą w Koniecpolu Nowym[2].
W XVIII wieku częste niepokoje związane z hajdamakami spowodowały popularność sformułowania „Jak na Pobereżu”, co miało oznaczać kraj, w którym często dochodzi do rozbojów[3].
Na terenie Pobereża znajdował się Czarny Las (Pobereże).
Pałace[edytuj | edytuj kod]
- Pałac Sobańskich w Obodówce
- Pałac Sobańskich w Wierzchówce
- Nowy Pałac Potockich w Tulczynie
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Pobereże [online], www.gutenberg.czyz.org [dostęp 2017-11-19] (pol.).
- ↑ Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, Tom VIII – wynik wyszukiwania – DIR [online], dir.icm.edu.pl [dostęp 2017-11-19] (pol.).
- ↑ Materyały antropologiczno-archeologiczne i etnograficzne – Akademja Umiejętności w Krakowie. Komisja Antropologiczna – Google Książki [online], books.google.pl [dostęp 2017-11-19] .