Pobudka (czasopismo 1889–1892) – Wikipedia, wolna encyklopedia

„Pobudka” – polskie pismo socjalistyczne wychodzące w latach 1889–1892 w Paryżu.

Zaczęło wychodzić w 1889 w Paryżu z inicjatywy Stanisława Barańskiego[1]. Było organem Gminy Narodowo-Socjalistycznej w Paryżu, od 1891 wychodziło z podtytułem „Organ Polskiej Narodowo-Socjalistycznej Partii”. Nadtytułem było naczelne hasło Gminy: „Wolność, Równość, Niepodległość”[2]. Był to miesięcznik[1]. Redaktorami naczelnymi pisma byli Stanisław Barański (1889–1891) a po jego śmierci Jan Lorentowicz (1891-1892). W latach 1889–1891 w redagowaniu „Pobudki” pomagali Stanisławowi Barańskiemu najpierw Antoni Złotnicki a potem Jan Lorentowicz[3]. Od pierwszego numeru poczynając zasilał pismo swymi artykułami Bolesław Limanowski[3]. Oprócz niego autorami tekstu umieszczanych pod pseudonimami byli Marian Abramowicz, Władysław Grabski, Jan Wacław Machajski, Antoni Złotnicki, Tadeusz Jaroszyński, Antoni Lange, Maria Sulicka, Maria Szeliga i Gabriela Zapolska oraz Jan Lucjan Tolkemit[4].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Adam Paczkowski, Polska prasa na obczyźnie (1870-1918), [w:] Historia prasy polskiej, pod red. Jerzego Łojka, t. 1 Prasa polska w latach 1864-1918, Warszawa 1976, s. 267
  2. ↑ Jakub Woroncow: Gmina Narodowo-Socjalistyczna 1888-1893. [dostęp 2016-03-13].
  3. ↑ a b Wiesław Śladkowski, Gmina narodowo-socjalistyczna w Paryżu wobec tradycji 3-majowej, "Acta Universitatis Lodziensis" Folia Historica t. 40, 1991, s. 49-60
  4. ↑ Lidia Ciołkoszowa, Zapomniany pionier, „Lewy Nurt”, zeszyt 1, lato 1966, Lewicowo.pl - wersja elektroniczna
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Pobudka_(czasopismo_1889–1892)&oldid=74303548”