Podniebienie (architektura) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Podniebienie – widoczna z dołu (z wnętrza pomieszczenia) powierzchnia sklepienia.

Podniebienie pokryte jest tynkiem, zdobione technikami malarskimi (freskami, polichromią) lub sztukaterią. Podniebieniem nazywana jest również dolna powierzchnia biegu schodów.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]