Podróż Niny – Wikipedia, wolna encyklopedia

Podróż Niny
Ninas resa
Gatunek

Dramat obyczajowy

Data premiery

4 listopada 2005

Kraj produkcji

Szwecja

Język

szwedzki, polski

Czas trwania

126 minut

Reżyseria

Lena Einhorn

Scenariusz

Lena Einhorn

Główne role

Agnieszka Grochowska,
Maria Chwalibóg,
Andrzej Brzeski,
Paweł Iwanicki

Muzyka

Paweł Derentowicz,
Sasza Maksimow

Zdjęcia

Dan Myhrman

Produkcja

Kaśka Krosny

Wytwórnia

East of West Film AB,
Sveriges Television AB,
Storch & Storch AB,
Svensk Filmindustri AB,
VILM Production

Nagrody
Nagroda Szwedzkiego Instytutu Filmowego dla najlepszego filmu szwedzkiego (2006),
Lena Einhorn – Nagroda Szwedzkiego Instytutu Filmowego za najlepszy scenariusz (2006)
Strona internetowa

Podróż Niny – szwedzki, biograficzny film fabularny z 2005 roku w reżyserii Leny Einhorn na podstawie własnego scenariusza. Opowiada o losach Niny Einhorn z d. Rajmic, polskiej Żydówki, w czasie II wojny światowej.

Obsada

[edytuj | edytuj kod]

W rolach głównych:

W pozostałych rolach:

i inni.

Fabuła

[edytuj | edytuj kod]

Nina Rajmic to urodzona w Łodzi, w spolonizowanej rodzinie żydowskiej, normalna dziewczyna. Po zajęciu Łodzi przez wojska niemieckie wraz z rodziną ucieka do Warszawy. W Warszawie Nina wraz z rodziną musi zamieszkać w getcie warszawskim. Mimo niewyobrażalnie ciężkich warunków kontynuuje naukę na tajnych kompletach i zdaje maturę. Jest świadkiem, gdy kolejni członkowie rodziny i przyjaciele znikają, by nigdy nie powrócić. Cudem zostaje uratowana wraz z matką przez brata Rudka, który wyciąga je z kolumny Żydów prowadzonych na Umschlagplatz, skąd mają być wysłani do obozu zagłady w Treblince. Nina i jej matka zostają przerzucone na aryjską stronę miasta, gdzie ukrywa się również brat Niny. Matka Niny ginie w powstaniu warszawskim, Nina i jej brat są jedynymi członkami rodziny, którzy przeżyli II wojnę światową.

Inne informacje

[edytuj | edytuj kod]
  • Autorem scenariusza i reżyserem jest Lena Einhorn, córka głównej bohaterki filmu.
  • W filmie wykorzystano obszerne fragmenty wywiadu przeprowadzonego z Niną Einhorn przez Lenę Einhorn.
  • Film kręcony był w Warszawie, zawiera historyczne ujęcia z okupowanej Polski.
  • W kilku ujęciach widać jeżdżący po Warszawie tramwaj typu K („berlinka”) o nr. taborowym 403. W rzeczywistości tramwaje tego typu, zamówione w 1939 r., były w trakcie budowy, gdy wybuchła wojna, a po wyprodukowaniu zostały przez Niemców przejęte i skierowane do Berlina. Do Warszawy przybyły dopiero po wojnie[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Klub Miłośników Komunikacji Miejskiej w Warszawie: WIwK/GFW K #403. [dostęp 2013-07-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-20)].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]