Podrzeczany – Wikipedia, wolna encyklopedia
wieś | |
Wjazd od strony Łoknicy | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (2011) | |
Strefa numeracyjna | 85 |
Kod pocztowy | 17-207[4] |
Tablice rejestracyjne | BHA |
SIMC | 0026324[5] |
Położenie na mapie gminy Czyże | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa podlaskiego | |
Położenie na mapie powiatu hajnowskiego | |
52°47′33″N 23°23′29″E/52,792500 23,391389[1] |
Podrzeczany – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie hajnowskim, w gminie Czyże[5][6].
W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie białostockim.
Przez miejscowość przepływa niewielka rzeka Łoknica, dopływ Narwi.
Wieś w 2011 zamieszkiwało 80 osób[2][3].
Religia
[edytuj | edytuj kod]Prawosławni mieszkańcy wsi należą do parafii Zaśnięcia Najświętszej Maryi Panny w Czyżach, a wierni kościoła rzymskokatolickiego do parafii Podwyższenia Krzyża Świętego i św. Stanisława, Biskupa i Męczennika w Hajnówce[7].
Galeria
[edytuj | edytuj kod]-
Prawosławny krzyż przydrożny -
Prawosławny krzyż przydrożny -
Droga od strony Czyż -
Znak miejscowości
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 106129
- ↑ a b Wieś Podrzeczany w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2021-01-05] , liczba ludności na podstawie danych GUS.
- ↑ a b GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r..
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 945 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22] .
- ↑ a b GUS. Wyszukiwarka TERYT
- ↑ Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Opis parafii na stronie diecezji
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Podrzeczany 1(1), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VIII: Perepiatycha – Pożajście, Warszawa 1887, s. 467 .