Pojazd jednośladowy – Wikipedia, wolna encyklopedia

Zobacz hasło jednoślad w Wikisłowniku

Pojazd jednośladowy, jednoślad, jednośladowiec^[1] – pojazd kołowy, w którym wszystkie koła (zazwyczaj tylko dwa) są ustawione w jednej linii. Nazwa ta wynika z faktu, że pojazdy tego rodzaju pozostawiają za sobą na miękkim podłożu ślad w postaci jednej linii.^[2]

W odróżnieniu od pojazdów jednośladowych, pojazdy wielośladowe, posiadają zestawy kół, które na miękkim podłożu zostawiają za sobą dwie lub więcej równoległych linii.

Zaletą pojazdów jednośladowych w ruchu miejskim jest fakt, że są one znacznie węższe od pojazdów wielośladowych, dzięki czemu zajmują one znacznie mniej miejsca na jezdni i parkingach oraz łatwiej jest się nimi posługiwać na zatłoczonych drogach.

Ich podstawową wadą jest natomiast ich niestabilność w stanie spoczynku oraz przy prędkościach poniżej 10 km/h. W ruchu pojazd jednośladowy jest samorzutnie stabilizowany dzięki efektowi żyroskopowemu.

Pojazdy jednośladowe są jedynymi, na których można inicjować proces skręcenia za pomocą przeciwskrętu, tj. krótkotrwałego ruchu kierownicy w stronę przeciwną do zamierzonego skrętu.

Do jednośladów zalicza się:

• większość rowerów (oprócz rowerów z przyczepką, niektórych poziomych oraz dziecięcych, czy jedno- trój- czy cztero-kołowych)
• większość motocykli, oprócz trójkołowców (tzw. trajek) i motocykli z bocznym wózkiem
• hulajnogi elektryczne
• moncykle elektryczne
• motorowery i wszelkie ich odmiany
• większość szybowców i niektóre samoloty (np. U2)