Pojezierze Chełmińsko-Dobrzyńskie – Wikipedia, wolna encyklopedia

Pojezierze Chełmińsko-Dobrzyńskie

Megaregion	Pozaalpejska Europa Środkowa
Prowincja	Niż Środkowoeuropejski
Podprowincja	Pojezierza Południowobałtyckie
Makroregion	Pojezierze Chełmińsko-Dobrzyńskie
Zajmowane jednostki administracyjne	Polska: woj. kujawsko-pomorskie woj. warmińsko-mazurskie woj. mazowieckie

Pojezierze Chełmińsko-Dobrzyńskie (315.1) znajduje się w północnej części Polski, charakteryzuje się monotonnym krajobrazem. Krajobraz tego pojezierza jest równinny, urozmaicają go małe jeziora i malownicza dolina rzeki Drwęcy, a na wschodzie – Garb Lubawski. Charakterystyczne jeziora dla tego pojezierza to: Jezioro Chełmżyńskie i Bachotek. Najwyższym szczytem na terenie pojezierzy Chełmińsko-Dobrzyńskich jest Dylewska Góra 312 m n.p.m. Występuje tam łagodny klimat przejściowy pomiędzy morskim a kontynentalnym. Opady tam są zazwyczaj mniejsze niż średnia opadów w Polsce. W tym regionie bardzo dobrze rozwinięte jest rolnictwo. Na żyznych glebach: czarnych ziemiach, madach i glebach brunatnych uprawia się pszenicę, buraki cukrowe i żyto. Największe miasto w tej okolicy to Toruń.