Pokój w Rastatt – Wikipedia, wolna encyklopedia

Pokój w Rastatt
Traité de Rastatt
Ilustracja
Data

1714-03-07 7 marca 1714(dts)

Miejsce

Rastatt

Przyczyna

wojna o sukcesję hiszpańską

Strony traktatu
 Monarchia Habsburgów  Królestwo Francji
Przywódcy
Eugeniusz Sabaudzki Claude de Villars

Pokój w Rastatt – pokój zawarty 7 marca 1714 roku między Austrią a Francją w Rastatt, ostatecznie kończący wojnę o sukcesję hiszpańską (1700–1714). Niektóre kraje uzgodniły swe warunki pokojowe już w kwietniu 1713 w pokoju w Utrechcie.

 Osobny artykuł: Pokój utrechcki.

Rok po pokoju w Utrechcie, cesarz Karol VI uzyskał od wycieńczonej wojną Francji i Hiszpanii:

Francja i Wielka Brytania zawarły porozumienie gwarantujące równowagę w Europie zachodniej i w koloniach. W 1718 przystąpiły do niego Niderlandy i Austria tworząc tzw. „czwórprzymierze”. Doprowadziło to do wojny o Włochy (wojna Hiszpanii z koalicją angielsko-francusko-austriacką), w której Sabaudia wymieniała się z Austrią w 1720, biorąc Sardynię w zamian za Sycylię. Władcy Sabaudii przyjęli jednocześnie tytuł Królów Sardynii.

Według traktatu z Rastatt Austria otrzymała Austriackie Niderlandy, które Karol VI Habsburg chciał wymienić na Bawarię, ale ani Francja, ani mediatorzy (Wielka Brytania, Holandia) nie wyraziły na to zgody.

Reprezentanci państw na kongresie w Rastatt

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Emanuel Rostworowski, Historia powszechna wiek XVIII, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1977, s. 318-320