Pola Esperantisto – Wikipedia, wolna encyklopedia
Okładka pierwszego numeru, lipiec 1906 r. | |
Częstotliwość | |
---|---|
Państwo | |
Wydawca | Polski Związek Esperantystów |
Organ prasowy | Polski Związek Esperantystów |
Tematyka | esperanto |
Pierwszy numer | |
Redaktor naczelny | Robert Kamiński, Teresa Nemere |
Format | A5 |
Liczba stron | 30–40 |
ISSN | |
Strona internetowa |
Pola Esperantisto – dwumiesięcznik esperancki założony w 1906 przez Ludwika Zamenhofa.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Wydawany w języku esperanto i polskim, pierwotnie we Lwowie, od 1908 w Warszawie. Pierwszym redaktorem naczelnym był Leon Zamenhof, brat Ludwika. W okresie I wojny światowej pismo nie ukazywało się. W 1922 redakcję objął Stanisław Karolczyk. Funkcję tę pełnił do końca 1926 roku[1][2]. Od 1926 pismo było oficjalnym organem esperantystów polskich.
Pismo niemal od początku istnienia publikowało tłumaczenia literatury na język esperanto, eseje, gramatyczne zalecenia i informacje o rozwoju esperantyzmu stanowiąc dobrze zorganizowane pismo kulturalne. Jako tłumacz debiutował tu Julian Tuwim, który opublikował w piśmie swoje tłumaczenia z Leopolda Staffa, Kazimierza Przerwy-Tetmajera i Juliusza Słowackiego. Z pismem współpracował satyryk, pisarz i szef Polskiego Związku Esperanckiego – Izrael Lejzerowicz, który reklamował czytelnictwo i budował opozycję przeciwko narodowemu socjalizmowi.
Miesięcznik ukazywał się jako organ Polskiego Związku Esperantystów do 1989 (ostatnim redaktorem naczelnym był Paweł Wimmer). Po kilkunastu latach przerwy został wznowiony w 2003 i do roku 2007 publikowany był jako dwumiesięcznik przez Wydawnictwo Hejme. Redaktorem naczelnym był Kazimierz Leja.
Od 2007 „Pola Esperantisto” ponownie jest wydawane przez Polski Związek Esperantystów przy współpracy z innymi organizacjami esperanckimi w Polsce. W latach 2008–2011 dwumiesięcznik tworzyło kolegium redakcyjne w składzie Halina Komar, Danuta Kowalska, Elżbieta Leonowicz-Frenszkowska. Redaktorem technicznym był Robert Kamiński. Stale z redakcją współpracują m.in.: Czesław Baranowski, Ireneusz Bobrzak, Roman Dobrzyński, Elżbieta Karczewska, Małgorzata Komarnicka[3], Dorota Burchard, Stanisław Mandrak, Barbara Pietrzak, Andrzej Sochacki, Jadwiga Wasiuk, ksiądz Józef Zielonka, Łukasz Żebrowski. W roku 2012 nastąpiła zmiana składu redakcji i redaktorem naczelnym została Barbara Pietrzak a redaktorem technicznym Krystyna Grochocka. W roku 2013 nastąpiła kolejna zmian zespołu redakcyjnego. Redagowania czasopisma podjął się Robert Kamiński we współpracy z Teresą Nemere. Współpracują Roman Dobrzyński, Andrzej Bach, Anna Maria Koniecpolska-Lachowska, Marek Mazurkiewicz, Stanisław Mandrak, Ewa Siurawska i inni. Czasopismo pragnie być forum dla wszystkich organizacji esperantystów w Polsce.
Część poprzedniej redakcji złożona z Kazimierza Lei, Tomasza Chmielika i Lidii Ligęzy zrezygnowała ze współpracy z pismem i założyli kwartalnik społeczno-kulturalny Spegulo z Tomaszem Chmielikiem jako redaktorem naczelnym. Kwartalnik ten ukazywał się do końca 2011 roku.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ W nowej szacie, „Pola Esperantisto” (1), anno.onb.ac.at, 1927, s. 1–3 [dostęp 2021-05-22] .
- ↑ Pola Esperantisto, „Germana Esperantisto” (11), anno.onb.ac.at, 1922, s. 196 [dostęp 2021-05-22] .
- ↑ (eo) Małgorzata Komarnicka, en: Interkultura kaj interregiona rendevuo per unu komuna lingvo, Esperanto. (pdf).