Pole (fizyka) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Poleprzestrzenny rozkład pewnej wielkości fizycznej, zwłaszcza pośredniczący w oddziaływaniach[1]. Inaczej mówiąc, w przestrzeni określone jest pewne pole, jeżeli każdemu punktowi przestrzeni przypisano pewną wielkość.

Matematycznie pole jest po prostu funkcją, która każdemu punktowi przestrzeni przypisuje daną wielkość.

W zależności od charakteru tej wielkości mówimy o polach:

Ze względu na rozkład przestrzenny wielkości charakteryzujących pole wyróżnia się:

Ze względu na czasową zmienność tych wielkości można pola podzielić na:

  • stacjonarne (wielkość charakteryzująca pole w dowolnym punkcie nie zmienia się w czasie)
  • niestacjonarne (zmienne w czasie).

Teoria

[edytuj | edytuj kod]

Klasyczna teoria pola powstała w celu ujednolicenia opisu oddziaływań elektrycznych i magnetycznych. Dało to w efekcie klasyczną teorię elektromagnetyzmu. Opracowane w ten sposób metody matematyczne opisu pól zostały wykorzystane w innych dziedzinach fizyki.

Współcześnie, w kwantowych teoriach pola, pole przyjmuje postać obiektu fizycznego – obiekty fizyczne oddziałują na siebie poprzez wymianę cząstek będących kwantami pola.

Badaniem własności pól fizycznych zajmuje się dział fizyki zwany teorią pola.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Pole fizyczne, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2021-07-22].