Polska Rada Chrześcijan i Żydów – Wikipedia, wolna encyklopedia

Polska Rada Chrześcijan i Żydów została powołana w 1989 roku. Celem Rady jest przyczynianie się do wzajemnego poznawania się i zrozumienia chrześcijan i żydów, przezwyciężania stereotypów i pogłębiania kontaktów międzyreligijnych.

Rada jest członkiem Międzynarodowej Rady Chrześcijan i Żydów(inne języki).

Rada podjęła szereg inicjatyw na rzecz wspólnego dialogu chrześcijańsko żydowskiego, m.in. współpracuje przy przygotowaniu corocznego (17 stycznia) Dnia Judaizmu w Kościele Katolickim, organizuje coroczne spotkania modlitewne w rocznicę wybuchu powstania w Getcie Warszawskim, a także wspólne modlitwy z okazji żydowskiego święta Simchat Tora. Co roku nadaje także tytuł Człowieka Pojednania osobom szczególnie zasłużonym na rzecz pojednania i dialogu chrześcijańsko-żydowskiego w Polsce. W 1998 roku Rada wydała publikację „Kościół katolicki o swoich korzeniach”, która jest skierowana do katechetów, uczniów szkół średnich, a także wszystkich zainteresowanych dialogiem chrześcijańsko-żydowskim. Książka powstała jako odpowiedź na potrzebę otwarcia się na dziedzictwo Żydów i ich religijne doświadczenie,

Aktualnie współprzewodniczącymi Rady są Stanisław Krajewski i Siostra Katarzyna Kowalska NDS.

Poprzednio Stanisław Krajewski i dwie kadencje Zbigniew Nosowski, Wiesław Dawidowski, a w latach 2009-2017 Bogdan Białek jako współprzewodniczący ze strony chrześcijańskiej.

Do 2006 roku w zarządzie rady zasiadali Stanisław Krajewski i ks. prof. Michał Czajkowski, a poprzednio (do 1998 r.) współprzewodniczącym ze strony chrześcijańskiej był ks. prof. Waldemar Chrostowski, który po opuszczeniu Rady kontestował dotychczasowy kształt dialogu katolicko-żydowskiego.

Pozostałymi członkami zarządu są:

Członkami honorowymi Rady są:

Członkami honorowymi byli także:

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]