Porażenie połowicze – Wikipedia, wolna encyklopedia

Porażenie połowicze, hemiplegia – porażenie mięśni jednej połowy ciała. Spowodowane jest uszkodzeniem drogi korowo-rdzeniowej w mózgu. Niedowład występuje po stronie przeciwnej do lokalizacji uszkodzenia z uwagi na skrzyżowanie dróg korowo-rdzeniowych – droga rozpoczynająca się w jednej półkuli przechodzi na stronę przeciwną w pniu mózgu (skrzyżowanie piramid). Jeśli uszkodzenie występuje w torebce wewnętrznej mózgu porażenie połowicze przybiera charakterystyczną postać porażenia typu Wernickego-Manna. Porażenie połowiczne najczęściej jest stwierdzane w przebiegu zawału mózgu, krwotoku do jamy czaszki (w tym udaru mózgu pochodzenia krwotocznego), bywa również objawem guza mózgu.

• niedowład połowiczy (hemiparesis) – niedowład mięśni jednej połowy ciała
• tetraplegia – porażenie czterokończynowe
• paraplegia – porażenie poprzeczne

• Encyklopedia dla pielęgniarek, Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, W-wa, 1990 ISBN 83-200-1191-4
• Herman E: Diagnostyka chorób układu nerwowego, Warszawa: Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, 1982. ISBN 83-200-0653-8.