Porcelaine – Wikipedia, wolna encyklopedia

Porcelaine
Ilustracja
Suka rasy Porcelaine
Inne nazwy

Chien de Franche-Comte

Kraj pochodzenia

Francja

Wymiary
Wysokość

56-58 cm

Masa

25-28 kg

Klasyfikacja
FCI

Grupa VI, Sekcja 1,
nr wzorca 30

Porcelainerasa psa, należąca do grupy psów gończych, i posokowców, zaklasyfikowana do sekcji psów gończych. Podlega próbom pracy[1].

Rys historyczny

[edytuj | edytuj kod]

Jest to prawdopodobnie najstarsza rasa wśród gończych francuskich. Jej przodkiem był wymarły już montaimboeuf. Porcelaine nie przeżył rewolucji francuskiej, ale został odtworzony przez szwajcarskich miłośników rasy.

Wygląd

[edytuj | edytuj kod]

Głowa o szlachetnym kształcie. Nos czarny, szeroko otwarte nozdrza. Uszy długie i pofałdowane. Długa, wąska szyja. Ogon natomiast gruby u nasady i lekko podwinięty.

Sierść bardzo krótka i delikatna, połyskliwa.

Charakterystyczne jest białe umaszczenie, któremu pies zawdzięcza swą nazwę. Często są na nim pomarańczowe plamy, zwłaszcza na uszach.

Zachowanie i charakter

[edytuj | edytuj kod]

Tak jak inne posokowce jest aktywny. Bardzo przyjazny dla innych psów, jeśli będzie poznawać je od szczeniaka. Nada się na stróża, lecz psy te nie znoszą samotności i potrzebują bliskości z człowiekiem. Nie nadadzą się więc jako psy jedynie obronne.

Użytkowość

[edytuj | edytuj kod]

Pies jest wykorzystywany do polowań na jelenie i zające. Ma świetny węch i miły, melodyjny głos.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. s. 264.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • David Alderton ”Psy”, Wiedza i życie, Warszawa 2006
  • Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. Warszawa: Carta Blanca. Grupa Wydawnicza PWN, 2012. ISBN 978-83-7705-179-5.
  • Eva Maria Krämer: Rasy psów. Warszawa: Oficyna Wydawnicza MULTICO, 1998, s. 194. ISBN 83-7073-122-8.