Porosty wodne – Wikipedia, wolna encyklopedia
Porosty wodne – porosty żyjące w środowisku wodnym. Należą do nich nieliczne gatunki, porosty bowiem to typowe organizmy lądowe źle znoszące długotrwałe zalewanie wodą[1].
W zależności od stopnia przystosowania do środowiska wodnego wyróżnia się dwie grupy porostów wodnych:
- częściowo przystosowane do życia w wodzie. Są to np. gatunki rosnące na kamieniach nadwodnych i często zalewane wodą, lub stale nią opryskiwane. Należą tu np. Verrucaria microspora, Verrucaria maura i Arthopyrenia orustensis – porosty żyjące na skalistych wybrzeżach Półwyspu Skandynawskiego. Na wyleżyskach występuje dołczanka szafranowa (Solorina crocea) znosząca długotrwałe zaleganie pokrywy śnieżnej i moczenie topniejącą z niej wodą[2].
- trwale przystosowane do życia w wodzie. Jest to np. Verrucaria serpuloides, porost żyjący na głębokości kilku metrów w wodach u wybrzeży Antarktydy[2].
Porosty zalicza się do grzybów (Mycota)[1]. Porosty wodne są więc jedną z grup grzybów wodnych.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Hanna Wójciak , Porosty, mszaki, paprotniki, Warszawa: Multico Oficyna Wydawnicza, 2010, ISBN 978-83-7073-552-4 .
- ↑ a b Zbigniew Podbielkowski, Henryk Tomaszewicz, Zarys hydrobotaniki, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1979, ISBN 83-01-00566-1 .