Porozumienie nuklearne z Iranem – Wikipedia, wolna encyklopedia

Porozumienie nuklearne z Iranem – międzynarodowe porozumienie dotyczące kontroli irańskiego programu rozwoju broni jądrowej, zawarte 14 lipca 2015^[1] w Wiedniu^[2] pomiędzy Iranem, a sześcioma mocarstwami – w tym pięcioma nuklearnymi i równocześnie stałymi członkami Rady Bezpieczeństwa ONZ: Stanami Zjednoczonymi, Rosją, Wielką Brytanią, Francją i Chinami oraz Niemcami. Dodatkową stroną porozumienia jest Unia Europejska.

Niniejsza umowa jest wynikiem wstępnego porozumienia podpisanego 2 kwietnia 2015^[3].

Porozumienie daje inspektorom ONZ dostęp do irańskich instalacji wojskowych. Inspekcje wymagać będą każdorazowej akceptacji rządu w Teheranie^[1]; w przypadku nieuzasadnionego uniemożliwienia inspekcji po próbach ustalenia terminu inspekcji, sankcje zostają automatycznie nałożone ponownie^[4].

Bezpośrednim wynikiem podpisania porozumienia był znaczący spadek cen ropy naftowej. Iran jest posiadaczem czwartych co do wielkości złóż ropy naftowej oraz jednym z największych producentów ropy na świecie^[5].

Porozumienie zostało zawarte mimo wyraźnego sprzeciwu Izraela, obawiającego się irańskiego programu nuklearnego. Na wiadomość o zawarciu porozumienia izraelski premier Binjamin Netanjahu ocenił, że społeczność międzynarodowa popełniła „historyczny błąd”, układając się z władzami w Teheranie i zapowiedział podjęcie działań zmierzających do tego, by nie dopuścić do ratyfikowania porozumienia^[1][6].

8 maja 2018 roku Donald Trump ogłosił wycofanie się Stanów Zjednoczonych z porozumienia nuklearnego^[7].

• Międzynarodowa Agencja Energii Atomowej
• Układ o nierozprzestrzenianiu broni jądrowej

• Parisa Hafezi, Louis Charbonneau, John Irish, Arshad Mohammed: Iran clinches nuclear deal with powers, historic breakthrough with U.S.. reuters.com, 2015-07-14. [dostęp 2015-07-14]. (ang.).