Potrójna korona brydżowa – Wikipedia, wolna encyklopedia

Potrójna korona brydżowa^[1] – jest to osiągnięcie w brydżu sportowym zwycięstw w 3 najważniejszych zawodach^[2]:

• w drużynowych mistrzostwach świata^[3];
• na olimpiadzie brydżowej^[4];
• w otwartych mistrzostwach świata par^[5].

Dla zdobycia potrójnej korony brydżowej w kategorii otwartej konieczne jest wygranie następujących zawodów:

• Bermuda Bowl^[3]:
  • Rozgrywane od roku 1950,
  • Aktualnie co 2 lata (w latach nieparzystych);
• Kategoria open na olimpiadzie brydżowej^[4]:
  • Rozgrywane od roku 1960 co 4 lata (w latach podzielnych przez 4);
• Otwarte mistrzostwa świata par open w brydżu sportowym^[6]:
  • Rozgrywane od roku 1962 co 4 lata w latach parzystych niepodzielnych przez 4.

Aktualnie (maj 2015) 10 osób osiągnęło potrójną koronę brydżową w kategorii otwartej.

Potrójna korona brydżowa (Kategoria otwarta)

Zawodnik	Bermuda Bowl	Olimpiada teamy open	OMŚ pary open
Pierre Jaïs [7]	1956 [8]	1960 [9]	1962 [10]
Roger Trézel [11]	1956 [8]	1960 [9]	1962 [10]
Bob Hamman [12]	1970 [13]	1988 [14]	1974 [15]
Robert Wolff [16]	1970 [13]	1988 [14]	1974 [15]
Jeff Meckstroth [17]	1981 [18]	1988 [14]	1986 [19]
Eric Rodwell [20]	1981 [18]	1988 [14]	1986 [19]
Marcelo Branco [21]	1989 [22]	1976 [23]	1978[24]
Gabriel Chagas [25]	1989 [22]	1976 [23]	1990 [26]
Fulvio Fantoni [27]	2005 [28]	2004 [29]	2002 [30]
Claudio Nunes [31]	2005 [28]	2004 [29]	2002 [30]

Potrójną koronę brydżową można zdobyć – najszybciej – w ciągu 3 lat. W najkrótszym czasie – w ciągu 4 lat – zdobyli ją Fulvio Fantoni oraz Claudio Nunes.

Marcelo Branco zdobył potrójną koronę brydżową szybciej od Gabriela Chagasa, ponieważ oprócz zwycięstwa razem z nim w parach w roku 1990 (Genewa) wcześniej – w roku 1978 (Nowy Orlean) – zwyciężył razem z Gabino Cintrą.

Dla zdobycia potrójnej korony brydżowej w kategorii kobiet konieczne jest wygranie następujących zawodów:

• Venice Cup^[3]:
  • Rozgrywane od roku 1974,
  • Zalicza się do nich również zawody rozegrane w roku 1937 pod patronatem IBL^[32],
  • Aktualnie co 2 lata (w latach nieparzystych);
• Kategoria kobiet na olimiadzie brydżowej^[4]:
  • Rozgrywane od roku 1960 co 4 lata (w latach podzielnych przez 4);
• Otwarte mistrzostwa świata par kobiet w brydżu sportowym^[33]:
  • Rozgrywane od roku 1962 co 4 lata w latach parzystych niepodzielnych przez 4.

Aktualnie (maj 2015) 8 osób zdobyło potrójną koronę brydżową w kategorii kobiet.

Rixi Markus występowała również jako Rixi Scharfstein. Reprezentowała ona Austrię i Wielką Brytanię.

Potrójna korona brydżowa (Kategoria kobiet)

Zawodnik	Venice Cup	Olimpiada teamy kobiety	OMŚ pary kobiet
Rixi Markus [34]	1937 [32]	1964 [35]	1962 [36]
Mary Jane Farell [37]	1978 [38]	1980 [39]	1970 [40]
Marilyn Johnson [41]	1978 [38]	1980 [39]	1970 [40]
Betty Ann Kennedy [42]	1974 [43]	1984 [44]	1982 [45]
Carol Sanders [46]	1974 [43]	1984 [44]	1982 [45]
Jacqui Mitchell [47]	1976 [48]	1980 [39]	1986 [49]
Judi Radin [20]	1987 [50]	1984 [44]	1978 [51]
Katherine Wei-Sender [52]	1987 [50]	1984 [44]	1978 [51]

Dla zdobycia potrójnej korony brydżowej w kategorii seniorów konieczne jest wygranie następujących zawodów:

• d’Orsi Senior Trophy^[3]:
  • Rozgrywane od roku 2001 co 2 lata (w latach nieparzystych);
• Kategoria seniorów na olimiadzie brydżowej^[4]:
  • Rozgrywane od roku 2000 co 4 lata (w latach podzielnych przez 4);
• Hiron Trophy^[53]:
  • Rozgrywane od roku 1990 co 4 lata w latach parzystych niepodzielnych przez 4.

Nikt jeszcze (maj 2015) nie zdobył potrójnej korony brydżowej w kategorii seniorów.

• Brent Manley, Mark Horton, Tracey Greenberg-Yarbro, Barry Rigal: The Official Encyclopedia of Bridge - Biographies and Results (compact disk) (7th ed.). 2011. ISBN 978-0-939460-99-1. (ang.).

• Potrójna korona
• Potrójna korona aktorstwa