Powiat wołkowyski (Imperium Rosyjskie) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Powiat lub ujezd wołkowyski (ros. Волковысский уезд) – jednostka administracyjna poziomu ujezdu istniejąca w latach 1795–1921 w Imperium Rosyjskim.

Powiat powstał na terenie powiatu wołkowyskiego Rzeczpospolitej Obojga Narodów po III rozbiorze Polski. W 1795 roku powiat wszedł w skład nowo utworzonej guberni słonimskiej. 12 grudnia 1796 roku gubernia ta została połączona z gubernią wileńską w gubernię litewską. Pierwotnie istniejąca gubernia słonimska została odtworzona w 1801 roku jako gubernia grodzieńska. Powierzchnia powiatu wynosiła 3,8 tys. km², a populacja w 1897 roku – 149 678 osób. Szczegółowy opis ujezdu znajduje się w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego^[1].

Od 1915 roku teren powiatu zmieniał przynależność państwową. Został przyłączony do Polski 19 lutego 1921 roku^[2].

Zobacz też

Przypisy

↑ Wołkowysk, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIII: Warmbrun – Worowo, Warszawa 1893, s. 875 .. Opis powiatu wołkowyskiego z czasów Imperium Rosyjskiego znajduje się na stronie 878.
↑ Dz.U. z 1921 r. nr 16, poz. 93.

[S2-1] Wołkowysk, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIII: Warmbrun – Worowo, Warszawa 1893, s. 875 .. Opis powiatu wołkowyskiego z czasów Imperium Rosyjskiego znajduje się na stronie 878.

[ryski-2] Dz.U. z 1921 r. nr 16, poz. 93.

[1]

[2]