Prace interwencyjne – Wikipedia, wolna encyklopedia

Prace interwencyjne – forma subsydiowanego zatrudnienia, polegająca na zatrudnienie bezrobotnego przez pracodawcę, które nastąpiło w wyniku umowy zawartej z urzędem pracy^[1].

Oznaczają wejście w stosunek prawny urzędu pracy i pracodawcy w celu utworzenia nowych miejsc pracy dla określonej w umowie grupy osób znajdujących się w niekorzystnej lub bardzo niekorzystnej sytuacji na rynku pracy. Zawarcie umowy stanowi podstawę refundacji części kosztów, które pracodawca poniósł na skutek wynagrodzeń, nagród i obowiązkowych ubezpieczeń społecznych na rzecz zatrudnionych pracowników.

Do osób znajdujących się w niekorzystnej sytuacji na rynku pracy zaliczyć należy:

• bezrobotnych do 25. roku życia,
• bezrobotnych powyżej 50. roku życia,
• bezrobotnych nieposiadających kwalifikacji zawodowych, doświadczenia zawodowego lub wykształcenia średniego,
• bezrobotnych, którzy samotnie wychowują co najmniej jedno, niepełnoletnie dziecko,
• bezrobotnych niepełnosprawnych,
• osoby pozostające bez pracy po odbyciu kary więzienia,
• osoby trwale pozbawione zatrudnienia lub osoby które zakończyły realizację kontraktu socjalnego lub kobiety, które po urodzeniu dziecka pozostają nieaktywne zawodowo.

W bardzo trudnej sytuacji na rynku pracy znajduje się każda osoba, która pozostaje bez zatrudnienia przez minimum 24 miesiące.

Prace interwencyjne są formą pomocy publicznej mającej charakter subsydiów płacowych udzielanych w celu rekrutacji pracownika znajdującego się na rynku pracy w sytuacji niekorzystnej lub bardzo niekorzystnej.

Do obowiązków pracodawcy należy utrzymanie miejsca pracy przez:

• 2 lata w przypadku małych i średnich przedsiębiorstw, 3 lata dla pozostałych (warunek ten dotyczy nowo powstałych miejsc pracy),
• 1 rok (w przypadku rekrutacji).

Beneficjentami środków mogą być:

• osoby prawne (tj. organizacje społeczne, organizacje zawodowe, stowarzyszenia, fundacje, spółki z o.o., publiczne zakłady opieki zdrowotnej),
• osoby fizyczne (wyjątek stanowią przedsiębiorcy działający w sektorze transportu).

Pracodawca może zawrzeć umowę z Urzędem Pracy, jeżeli:

• w ciągu ostatnich 6 miesięcy liczba zatrudnionych pracowników nie zmniejszyła się o 10%,
• nie zostały podjęte w jego sprawie czynności likwidacyjne bądź postępowanie upadłościowe.

• Roboty publiczne

• Ustawa z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz.U. z 2022 r. poz. 690)
• Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 24 czerwca 2014 r. w sprawie organizowania prac interwencyjnych i robót publicznych oraz jednorazowej refundacji kosztów z tytułu opłaconych składek na ubezpieczenia społeczne (Dz.U. z 2014 r. poz. 864)