Prawo Cannona – Wikipedia, wolna encyklopedia
Prawo Cannona (prawo Cannona-Rosenblutha) – opisana przez Waltera Cannona i Arturo Rosenbluetha prawidłowość, głosząca, że po odnerwieniu wzrasta wrażliwość tkanek na neuroprzekaźniki[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Cannon's law w bazie Who Named It (ang.)