Prawo Cannona – Wikipedia, wolna encyklopedia

Prawo Cannona (prawo Cannona-Rosenblutha) – opisana przez Waltera Cannona i Arturo Rosenbluetha prawidłowość, głosząca, że po odnerwieniu wzrasta wrażliwość tkanek na neuroprzekaźniki[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Cannon's law w bazie Who Named It (ang.)