French
DeutschPrawo Toubona – Wikipedia, wolna encyklopedia
Prawo Toubona (fr. Loi Toubon), właściwie Ustawa nr 94-665 z dnia 4 sierpnia 1994 r. dotycząca stosowania języka francuskiego (Loi n°94-665 du 4 août 1994 relative à l'emploi de la langue française) – ustawa przyjęta przez parlament Francji 4 sierpnia 1994 roku, zobowiązująca do stosowania języka francuskiego m.in. w publikacjach rządowych, miejscach pracy, reklamach i publicznych szkołach.
Celem ustawy jest zapewnienie, że informacje pisane i mówione (w szczególności związane z działalnością komercyjną) będą zrozumiałe dla wszystkich obywateli Francji, a także ochrona języka francuskiego przed napływem słów z innych języków (głównie angielskiego) i poszukiwanie dla nich francuskich odpowiedników[1].
Potoczna nazwa ustawy pochodzi od Jacques'a Toubona, który, pełniąc funkcję ministra kultury w latach 1993–1995, złożył jej projekt do parlamentu[2][1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Philip H. Gordon, Sophie Meunier: The French challenge: adapting to globalization. Brookings Institution Press, 2001, s. 60. ISBN 0-8157-0260-4. (ang.).
- ↑ Rodney Ball: The French-speaking world: a practical introduction to sociolinguistic issue. Routledge, 1997, s. 209–212. ISBN 0-415-12986-9. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Neil Hallows: Au revoir Mister Franglais. BBC, 2008-02-01. [dostęp 2011-08-12]. (ang.).
- Scott Kraft: Jacques Toubon: Defending the French Language Against All Interlopers. Los Angeles Times, 1994-07-10. [dostęp 2011-08-12]. (ang.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Loi n°94-665 du 4 août 1994 relative à l'emploi de la langue française. Legifrance. [dostęp 2011-08-12]. (fr.).