Prefekt miasta – Wikipedia, wolna encyklopedia
Prefekt miasta (łac. praefectus urbi) – urzędnik w Cesarstwie rzymskim zajmujący się sprawami karnymi. W czasie nieobecności cesarza w Rzymie był jego zastępcą.
Urząd prefekta miasta przejął kompetencje konsulów, pretorów i edylów:
- utrzymanie porządku w mieście,
- doglądanie igrzysk i targów,
- jurysdykcję w sprawach nagłych, kryminalnych i bezpieczeństwa publicznego, stopniowo rozszerzoną na cały Półwysep Apeniński;
Podlegały mu również kohorty miejskie.
Począwszy od III w. najbardziej prestiżowe stanowisko senatorskie, zazwyczaj sprawowane nie dłużej niż rok. Mianowanie w 359 r. pierwszego prefekta Konstantynopola ostatecznie zrównało nowy i stary Rzym. Stanowisko prefekta miasta istniało do końca cesarstwa. [1]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ prefekt miasta, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2022-01-13] .
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Prafectus Urbi w słowniku Williama Smitha