Presbytini – Wikipedia, wolna encyklopedia
Presbytini | |||
J.E. Gray, 1825[1] | |||
Przedstawiciel plemienia – langur kasztanowy (Presbytis rubicunda) | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Infragromada | |||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Infrarząd | |||
Parvordo | |||
Nadrodzina | |||
Rodzina | |||
Podrodzina | |||
Plemię | Presbytini | ||
Typ nomenklatoryczny | |||
Presbytis Eschscholtz, 1821 | |||
Synonimy | |||
| |||
Rodzaje | |||
|
Presbytini – plemię ssaków naczelnych z podrodziny gerez (Colobinae) w obrębie rodziny koczkodanowatych (Cercopithecidae).
Zasięg występowania
[edytuj | edytuj kod]Plemię obejmuje gatunki występujące w południowej i południowo-wschodniej Azji[7].
Systematyka
[edytuj | edytuj kod]Do plemienia należą następujące rodzaje[8][7][9]:
- Presbytis Eschscholtz, 1821 – langur
- Pygathrix É. Geoffroy Saint-Hilaire, 1812 – duk
- Rhinopithecus Milne-Edwards, 1872 – rokselana
- Simias G.S. Miller, 1903 – pagi – jedynym przedstawicielem jest Simias concolor G.S. Miller, 1903 – pagi mentawajski
- Nasalis É. Geoffroy Saint-Hilaire, 1812 – nosacz – jedynym przedstawicielem jest Nasalis larvatus (von Wurmb, 1787) – nosacz sundajski
- Semnopithecus Desmarest, 1822 – hulman
- Trachypithecus Reichenbach, 1862 – lutung
Opisano również rodzaj wymarły[10]:
- Parapresbytis Kalmykov & Maschenko, 1992 – jedynym przedstawicielem był Parapresbytis eohanuman (Borissoglebskaya, 1981)
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b J.E. Gray. An Outline of an Attempt at the Disposition of Mammalia into Tribes and Families, with a List of the Genera apparently appertaining to each Tribe. „Annals of Philosophy”. New Series. 10, s. 338, 1825. (ang.).
- ↑ R. Owen. Report on the British Fossil Mammalia. „Report of the British Association for the Advancement of Science”. 12, s. 55, 1843. (ang.).
- ↑ R. Anthony & P. Coupin. Tableau résumé ́d’une classification générique des Primates fossiles et actuels. „Bulletin du Museum national d’histoire naturelle”. 2e série. 3, s. 569, 1931. (fr.).
- ↑ E. Delson. Catarrhine phylogeny and classification: Principles, methods and comments. „Journal of Human Evolution”. 6 (5), s. 454, 1977. DOI: 10.1016/S0047-2484(77)80057-2. (ang.).
- ↑ C.P. Groves: A theory of human and primate evolution. New York: Oxford University Press, 1989, s. 1–375. ISBN 978-0-19-857758-4. (ang.).
- ↑ M.C. McKenna & S.K. Bell: Classification of mammals above the species level. Nowy Jork: Columbia University Press, 1997, s. 344. ISBN 978-0-231-11013-6. (ang.).
- ↑ a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 248–262. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-09-26]. (ang.).
- ↑ Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 49-53. ISBN 978-83-88147-15-9.
- ↑ N.P. Kalmykov & E.N. Maschenko. The northernmost early Pliocene Cercopithecidae from Asia. „Paleontological Journal”. 26 (2), s. 178–181, 1992. (ang.).