Proch – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł od 2011-08 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Proch — materiał wybuchowy, służący głównie jako ładunek miotający w broni palnej.

Najstarszym materiałem wybuchowym tego typu jest proch czarny (dymny), wynaleziony przez taoistycznego chemika w Chinach już w IX wieku naszej ery, a powszechnie używany w Europie w celach militarnych około wieku XIII. Miał on postać sypkiej mieszaniny koloru czarnego. Proch czarny używany był jako materiał wybuchowy miotający, a także materiał wybuchowy kruszący. Pod koniec XIX wieku pojawiły się różne rodzaje prochu bezdymnego, które wyparły proch czarny jako materiał miotający w broni palnej. Proch bezdymny ma w zależności od rodzaju postać ziaren lub kryształków, różnego kształtu i wielkości.

Rodzaje prochu:

Linki zewnętrzne

Eric Rosado, The deadly irony of gunpowder, kanał TED-Ed na YouTube, 4 listopada 2013 [dostęp 2024-09-02].