Progress D-436 – Wikipedia, wolna encyklopedia

D-436

Dane podstawowe
Typ	turbowentylatorowy
Kraj pochodzenia	ZSRR /  Ukraina
Producent	Iwczenko-Progress
Pierwsze testy	1985
Zastosowanie	An-148 Tu-334 Be-200
Rozwinięto z modelu	Łotariew D-36
Dane techniczne
Średnica	1,39 m
Długość	3,03 m
Masa	1250 kg
Osiągi
Ciąg	75 kN
Spręż	21.9:1
Współczynnik dwuprzepływowości	5:1
Ciąg/ciężar	5.6

D-436 – seria turbowentylatorowych, dwuprzepływowych silników lotniczych o dużym stosunku dwuprzepływowości. Zaprojektowany w Związku Radzieckim, obecnie wytwarzane są przez ukraińską firmę Iwczenko-Progress do zastosowania na samolotach krótkiego i średniego zasięgu. Początkowo silnik był projektowany do nowych wersji Jaka-42 i An-72 w latach 80. XX wieku. Pierwsze testy rozpoczęły się w 1985, a certyfikacja została zakończona w 1987.

Silnik D-436 został opracowany w oparciu o jednostkę Łotariew D-36. Wiele rozwiązań zaczerpnięto również z silnika Progress D-18T. Silnik D-436 jest bardziej ekonomiczny od poprzedników oraz spala mniej paliwa. Niektóre warianty wyposażone są w system FADEC.

Jest to model wyjściowy, posiada współczynnik dwuprzepływowości 6,2, zaś stosunek sprężania wynosi 21. Te silniki proponowano do napędzania samolotu An-71, który jednak nie został wprowadzony do seryjnej produkcji.

Wariant "M" zaproponowano do użycia na samolotach Jak-42M

Ten wariant napędza samolot Tu-334^[1] oraz jest proponowany do napędzania samolotu Tu-414. Wariant ten wytwarza 73 kN ciągu. Padła również propozycja użycia tego silnika do napędzania An-174, który jednak nie wszedł do masowej produkcji.

Ten wariant zaproponowano użytkownikom samolotów Tu-134 jako możliwość zastąpienia wysłużonych silników nowszymi.

Ten silnik rozwija ciąg o sile 80,4 kN i napędza maszyny Tu-334-100D i Tu-334-200D.

Ten wariant został opracowany do użycia na Łodziach latających Be-200^[2]. Wariant ten rozwija taką samą moc jak "T1", czyli 73 kN.

W tym wariancie wprowadzono kilka zmian oraz zwiększono ciąg do 93 kN. Silniki będą napędzać samoloty transportowe Il-214.

Ten wariant został opracowany z myślą o samolocie An-148^[3]. Obniżono maksymalny ciąg silnika do 67 kN, dzięki temu wydłużyła się żywotność silnika.

Ten wariant jest zbliżony technicznie do wariantu "T3", ale zastosowano w nim turbinę nowszej generacji. Jednostka może rozwinąć ciąg nawet do 133 kN.

• An-148
• An-72
• An-74
• Be-200
• Jak-42M
• Tu-334