Proprioreceptor – Wikipedia, wolna encyklopedia

Proprioreceptor – receptor reagujący na procesy zachodzące wewnątrz organizmu, np. receptor czucia głębokiego informujący o pozycji ciała. Proprioreceptory występują w mięśniach szkieletowych, ścięgnach i stawach. Zalicza się do nich:

• wrzecionko nerwowo-mięśniowe
• wrzecionko nerwowo-ścięgniste
• ciałko dotykowe
• ciałko blaszkowate
• ciałka Ruffiniego
• wolne zakończenia nerwowe w stawach

Niektórzy autorzy do proprioreceptorów zaliczają również komórki rzęsate części błoniastej błędnika oraz kanałów półkolistych.

• propriocepcja

• Władysław Traczyk i Andrzej Trzebski (red.) Fizjologia człowieka z elementami fizjologii stosowanej i klinicznej, Wyd. III, Warszawa 2001, Wydawnictwo Lekarskie PZWL ISBN 83-200-2364-5
• Tadeusz Cichocki, Jan Litwin, Jadwiga Mirecka, Kompendium histologii, Wyd. II, Kraków 1998, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego ISBN 83-223-1105-6
• Maciej Zabel (red.). Histologia, Wrocław 2000, Wydawnictwo Medyczne Urban & Partner ISBN 83-87944-61-0
• Knut Schmidt-Nielsen: Fizjologia zwierząt : adaptacja do środowiska. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2008. ISBN 978-83-01-15349-6. Brak numerów stron w książce

• proprioreceptory. [w:] Słownik terminów biologicznych [on-line]. PWN. [dostęp 2016-03-06].