Protoewangelia – Wikipedia, wolna encyklopedia

Protoewangelia (Rdz 3,15) – według chrześcijańskiej teologii pierwsza zapowiedź przyjścia Jezusa jako Zbawiciela świata. To fragment Księgi Rodzaju, który jest pierwszą zapowiedzią Mesjasza Odkupiciela, walki między wężem i Niewiastą oraz ostatecznego zwycięstwa jej potomka.

Miała ona miejsce zaraz po grzechu pierworodnym (Rdz 3,14). Dotyczy ona walki potomków Ewy z szatanem (wieczna nieprzyjaźń między potomkami szatana czyli siłami zła a potomkami Ewy, czyli ludźmi). Jej wypełnieniem było przyjście Jezusa na świat w ludzkiej naturze. Tym samym przyniósł On ludziom Ewangelię, czyli Dobrą Nowinę o tym, iż każdy z ludzi jest zbawiony.

Wulgata św. Hieronima z IV w. utrwaliła maryjne tłumaczenie wprowadzając zmianę rodzaju: ipsa conteret - "Ona zmiażdży".

Neowulgata poprawiła tłumaczenie na ipsum conteret - "ono zmiażdży"^[2].

• protoewangelia Jakuba