Przemoc etniczna w Yumbi – Wikipedia, wolna encyklopedia
Państwo | |
---|---|
Miejsce | |
Data | 16–18 grudnia 2018 |
Liczba zabitych | co najmniej 535 osób (wg ONZ) |
Liczba rannych | co najmniej 82 osoby |
Typ ataku | masakra |
Sprawca | członkowie ludu Batende |
Położenie na mapie Demokratycznej Republiki Konga | |
1°54′06″S 16°32′56″E/-1,901667 16,548889 |
Przemoc etniczna w Yumbi miała miejsce od 16 do 18 grudnia 2018 roku w prowincji Mai-Ndombe w zachodniej części Demokratycznej Republiki Konga. Ataki nastąpiły na miasteczko Yumbi oraz trzy pobliskie wioski (Bongende, Nkolo i Camp Nbanzi) około 400 km na północ od stołecznej Kinszasy. W masakrach dokonanych przez przedstawicieli grupy etnicznej Batende zginęło co najmniej 535 osób, głównie z ludu Banunu . Liczba rannych odnotowana przez ONZ wyniosła 82 osoby, choć organizacja zastrzegła, że prawdziwa liczba rannych jest zapewne znacznie wyższa.
Według danych Organizacji Narodów Zjednoczonych spalono lub splądrowano 465 budynków, w tym dwie szkoły podstawowe, ośrodek i przychodnię zdrowia, targ i biuro komisji wyborczej[1]. Jak podała Agence France-Presse, przy dokonywaniu masakry użyto taktyki wojskowej, a niektórzy napastnicy mieli na sobie mundury wojskowe. Atak miał być wspierany przez kongijskich żołnierzy oraz władze lokalne[2]. Według agencji zginęło co najmniej 535 osób, w tym 339 w wiosce Bongende. Wiele ofiar zostało okaleczonych. Materiały ukazujące ciała po masakrze pokazywały, że okaleczono także narządy płciowe kobiet i młodych dziewcząt[2]. Pierwsze doniesienia ze stycznia 2019 roku mówiły o 890 ofiarach masakr[1][3].
Wskutek masakr około 16 tysięcy osób stało się uchodźcami. Mieszkańcy terenów objętych przemocą etniczną przekroczyli rzekę Kongo udając się do sąsiedniej Republiki Konga[1]. Według wysokiego komisarza Narodów Zjednoczonych do spraw uchodźców (UNHCR) jest to największy kryzys uchodźczy w DR Konga od czasu walk w Prowincji Równikowej w 2009 roku, gdy ponad 130 tysięcy osób opuściło swoje domy[3]. 29 grudnia 2018 roku UNHCR razem ze Światowym Programem Żywnościowym na prośbę rządu Republiki Konga rozpoczął dostarczanie pomocy dla uchodźców. Kongijscy uchodźcy znajdowali się głównie w miejscowościach Makotipoko, Bouemba, Mopongo i Mpouya w departamencie Plateaux[4]. Niedługo po atakach do Yumbi przybyły siły ONZ-tu, które wycofały się z marcu 2019 roku[5].
Według lokalnych doniesień konflikt rozgorzał, gdy członkowie plemienia Banunu chcieli pochować jednego ze swoich wodzów, Fedora Mantomę, na ziemi, do której prawa rościli sobie Batende[1][5]. Batende mieli wykorzystać to jako pretekst do dokonania masakry i przejęcia ziem ludu Banunu, w tym ich pól uprawnych oraz zasobów wody[2]. Napięcia wokół Yumbi wynikają z decyzji belgijskiej administracji kolonialnej z 1943 roku, która przekazała Banunu część ziemi wcześniej kontrolowanej przez wodzów Batende. Mieszkańcy tych terenów głosują na przedstawicieli własnej grupy etnicznej, co wywołuje liczne napięcia i doprowadziło do starć podczas wyborów w 2006 i 2011 roku[5]. W wyniku masakry głosowanie w Yumbi w wyborach prezydenckich zaplanowanych na 30 grudnia 2018 roku zostało przełożone[1].
Wysoki komisarz Narodów Zjednoczonych do spraw praw człowieka Michelle Bachelet wezwała do zbadania sprawy i postawienia sprawców przemocy przed sądem[1]. Jak podkreśla Human Rights Watch, rok po masakrach władze kongijskie nie podjęły działań mających na celu ukaranie sprawców. Organizacja zaleciła władzom w Kinszasie zapewnienie ocalałym pomocy medycznej i psychologicznej, zabieganie o środki zagraniczne, zainwestowanie ich w odbudowę obiektów w zaatakowanych miejscowościach, a także zwiększenie obecności wojskowej i policyjnej w regionie przy wykorzystaniu dobrze wyszkolonych funkcjonariuszy w celu powstrzymania przemocy etnicznej w przyszłości[5].
Proces dotyczący przemocy w Yumbi rozpoczął się 25 maja 2021 roku przed Wysokim Trybunałem Wojskowym w Kinszasie[6]. 80 oskarżonym przedstawiono różnego rodzaju zarzuty, w tym zbrodnie przeciwko ludzkości, przynależność do zorganizowanej grupy przestępczej i podpalenie. W więzieniu wojskowym Ndolo w Kinszasie przetrzymywano 67 oskarżonych. Pozostali przebywali na zwolnieniu tymczasowym lub znajdowali się na wolności[7].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f DR Congo: Nearly 900 killed in ethnic clashes last month, UN says. BBC News, 2019-01-16. [dostęp 2024-04-20]. (ang.).
- ↑ a b c Alexis Huguet: Fear and trauma haunt Congolese massacre survivors. MSN, 2019-07-19. [dostęp 2024-04-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-02-14)]. (ang.).
- ↑ a b Nearly 900 reportedly killed following ‘shocking’ intercommunal attacks in DR Congo. Organizacja Narodów Zjednoczonych, 2019-01-16. [dostęp 2024-04-20]. (ang.).
- ↑ DRC inter-communal clashes drive 16,000 refugees into Congo-Brazzaville. Wysoki komisarz Narodów Zjednoczonych do spraw uchodźców, 2019-01-04. [dostęp 2024-04-20]. (ang.).
- ↑ a b c d DR Congo: No Justice for 2018 Yumbi Massacres. Human Rights Watch, 2019-12-19. [dostęp 2024-04-20]. (ang.).
- ↑ Jonas Gerding: Hope for justice in DR Congo Yumbi massacre tribunal. Deutsche Welle, 2021-12-17. [dostęp 2024-04-20]. (ang.).
- ↑ Caleb Kazadi: Yumbi massacres: Justice in slow motion. justiceinfo.net, 2012-06-10. [dostęp 2024-04-20]. (ang.).