Przepuklina mózgowa – Wikipedia, wolna encyklopedia

Przepuklina mózgowa

cranium bifidum
Klasyfikacje
ICD-10	Q01

Przepuklina mózgowa (łac. cranium bifidum, ang. encephalocele) – wada dysraficzna, polegająca na wystąpieniu przepukliny, czyli uwypuklenia się opony miękkiej lub opony miękkiej i części mózgowia poprzez ubytek kości czaszki.

Przepuklina mózgowa w 80% przypadków zlokalizowana jest w okolicy potylicznej (okolica łuski kości potylicznej lub otworu potylicznego wielkiego). Może wystąpić w obrębie każdej kości czaszki (kość czołowa, kość ciemieniowa, kość skroniowa) ale także w obrębie jamy nosowej i oczodołu. W 50% przypadków współistnieje z wodogłowiem. Leczona jest operacyjne.

Częstość występowania w Polsce to ok. 0,14 na 1000 urodzeń^[1].

• Jerzy Szczapa (red); Podstawy neonatologii. Wydawnictwo Lekarskie. Warszawa 2008. ISBN 978-83-200-3456-1