Przymiotnik w języku angielskim – Wikipedia, wolna encyklopedia

Przymiotnik w języku angielskim – budowa, występowanie w konstrukcjach gramatycznych i stopniowanie przymiotnika w języku angielskim. Przymiotnik używany jest do opisu jakości desygnatu, wyrażonego najczęściej rzeczownikiem^[1].

W języku angielskim przymiotnik nie odmienia się przez liczby ani nie ma charakterystycznej końcówki, po której byłby rozpoznawalny, choć istnieją grupy przymiotników o charakterystycznych końcówkach^[1]:

• -al: actual, final, general
• -ed: confused, surprised, stoned
• -ic: basic, atomic, generic
• -ent: promnent, efficient, prurient
• -ble: visible, recognisable, probable
• -ing: amusing, terryfying, growing
• -ive: deceptive, attractive, sensitive
• -(l)y: angry, dirty, funny
• -an: American, human, indian
• -ous: cantankerous, furious, ominous
• -ar: popular, regular, similar
• -ful: colourful, grateful, respectful
• -less: careless, topless, harmless.

Zazwyczaj przymiotniki mają swoje przeciwstawieństwa^[1]: good → bad, hot → cold, attractive → unatractive,

Przymiotnik może w zdaniu zajmować miejsce przydawki i orzecznika.

Najczęstszą pozycją przymiotnika jest przydawka określająca rzeczownik. Istnieją przymiotniki, mogące wystąpić jedynie w tej pozycji, np. cief, fellow, utter, upper^[1]: a main road, the cief inspector.

Przymiotnik pojawiający się po czasowniku be występuje w funkcji orzecznika^[1]:

Oprócz czasownika to be, w charakterze łącznika występować mogą takie czasowniki jak" become, look, seem, stay^[1]:

Przymiotniki angielskie mogą występować w grupach. Ich położenie nie jest dowolne; istnieją ścisłe zasady ich uporządkowania^[2]:

• Opis przed klasyfikacją:

• Opinia przed opisem:

• Porządek słow opisujących:

Przymiotniki i przysłówki mogą się stopniować. Stopniowanie przysłówka wygląda identycznie jak stopniowanie przymiotnika. W języku angielskim występuje stopniowanie^[3]:

• proste – stopień wyższy to stopień równy z dodaną końcówką -er, stopień najwyższy zaś tworzy się, dodając do stopnia równego końcówkę -est oraz przedimek określony the, np. fast – faster – the fastest (szybki – szybszy – najszybszy)^[4]. Rzeczowniki zakończone na -y zmianiają samogłoskę na -i: happy → happier → the happiest. W przypadku więkdzości przymiotników dwusylabowych możliwe jest stopniowanie proste, jednak niektóre, zakończone na -ful, -ed, -ing, -less stopniują się opisowo^[2].

• złożone – stopień wyższy tworzy się przez dodanie wyrazu more przed przymiotnikiem w stopniu równym, a najwyższy poprzez umieszczenie wyrażenia the most przed formą podstawową (stopniem równym) przymiotnika. Ten rodzaj stopniowania dotyczy przymiotników i przysłówków mających ponad dwie sylaby, np. important – more important – the most important (ważny – ważniejszy – najważniejszy),

Stopniowanie opisowe stosuje się, jeśli przymiotnik ma więcej niż dwie sylaby^[5]. Stopniowanie opisowe jest możliwe z przymiotnikami jednosylabowymi, zwłaszcza, jeśli po przymiotniku nie występuje od razu przyimek than^[5]: The road is getting more and more steep → Droga jest coraz bardziej stroma (forma steeper and steeper jest również możliwa).

• nieregularne – przymiotniki stopniujące się nieregularnie to m.in. bad, good, itp.:
  • bad – worse – the worst (zły – gorszy – najgorszy),
  • good – better – the best (dobry – lepszy – najlepszy)

Nie stopniują się przymiotniki i przysłówki nazywające stałą cechę (kolor, materiał itp.), np. yellow – żółty, wooden – drewniany.

Rzeczownik może pełnić funkcję przymiotnika, np. a rehabilitation ward → oddział rehabilitacyjny. Przymiotnik poprzedzony przedimkiem określonym the staje się rzeczownikiem zbiorowym, np. the poor → biedni (ludzie)^[6].