Psalm 137 – Wikipedia, wolna encyklopedia
Psalm 137 – psalm, który znajduje się w Biblii, w Księdze Psalmów. W Septuagincie psalm ten nosi numer 136.
Zaczyna się od słów[1]:
Psalm wyraża lamentację narodu wybranego w niewoli babilońskiej, opisuje tęsknotę za Jeruzalem. Wśród Izraelitów panowało przekonanie, że godziwy kult można było sprawować jedynie na ziemi Jahwe. Obszar, na których obecnie przebywali na wygnaniu, były uważane za nieczyste. Kończące psalm złorzeczenie, oddające ówczesne zwyczaje wojenne, skierowane jest przeciwko babilońskim najeźdźcom i sprzymierzonym z nimi Edomitom.
Występowanie w muzyce
[edytuj | edytuj kod]Psalm 137 jest często wykorzystywanym motywem w muzyce. Jego fragmenty czy nawiązania do niego znajdują się m.in. w:
- pieśni „Va, pensiero” z opery Nabucco Giuseppe Verdiego
- piosence The Melodians (spopularyzowanej przez Boney M) pt. „Rivers of Babylon”
- piosence Ijahmana Leviego pt. „Jah is no secret”
- piosence Fernando Ortega pt. „City of Sorrows”
- oratorium Williama Waltona pt. „Belshazzar's Feast”
- piosence Dona McLeana pt. „Babylon” z albumu American Pie
- piosence grupy 2 Tm 2,3 pt. „Nad rzekami Babilonu”
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Biblia Paulistów