Psychodrama – Wikipedia, wolna encyklopedia

Dramaterapia, psychodrama (ang. drama therapy, psychodrama) – metoda psychoterapii mająca na celu rozpoznanie i leczenie zaburzeń psychicznych[1], wykorzystująca elementy teatru i dramy, polegająca na przygotowywaniu przez członków grupy terapeutycznej (lub klienta indywidualnego w przypadku monodramy) bez założonego scenariusza scen dotyczących rzeczywistości zewnętrznej lub świata wewnętrznego. Celem jest osiągnięcie jak najlepszego i elastycznego przystosowania jednostki do zmieniających się okoliczności, a także twórczy wpływ na tę rzeczywistość. Twórcą psychodramy na płaszczyźnie psychologii był w latach 20. XX wieku dr Jakub Moreno[2].

Dramaterapia polega na odgrywaniu przez osobę różnych ról społecznych w zaimprowizowanych sytuacjach. Odegranie sytuacji z wydarzeń, które w rzeczywistości wiązały się z silnymi emocjami stanowi pretekst do ponownego ich przeżycia w bezpieczniejszej sytuacji, „oczyszczenia” emocjonalnego oraz poznania możliwych reakcji innych osób. Technika ta przynosi korzyści zarówno „aktorom”, jak i „widzom”[3].

Ważnym elementem jest dyskusja nad tym co się wydarzyło na scenie i jakie towarzyszyły temu uczucia. Dzięki temu problem zostaje przepracowany.

Techniki psychodramy

  • granie samego siebie,
  • monolog,
  • puste krzesło,
  • sobowtór jako sumienie,
  • zamiana ról,
  • zwierciadło.

Przebieg

  1. faza wstępna – rozgrzewka: pantomima, choreoterapia
  2. faza główna – przedstawienie problemu
  3. faza końcowa – wspólna rozmowa, dyskusja

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. psychoterapiagrupowa.com.pl. [dostęp 2011-07-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-09-20)].
  2. psychodrama na grmg.pl
  3. psychologia.edu.pl