Pudelpointer – Wikipedia, wolna encyklopedia

Pudelpointer

Pudelpointer
Kraj patronacki	Niemcy
Kraj pochodzenia	Niemcy[1]
Wymiary
Wysokość	60 – 68 cm (psy), 55 -63 cm (suki)
Masa	25 – 35 kg
Klasyfikacja
FCI	Grupa VII, Sekcja 1.1, nr wzorca 216
Multimedia w Wikimedia Commons

Pudelpointer – jedna z ras psów, należąca do grupy wyżłów, zaklasyfikowana do sekcji i typu wyżłów kontynentalnych, w podsekcji psów w typie gończego. Podlega próbom pracy^[1].

Pudelpointer jest rasą psów myśliwskich, zaliczanych do tzw. legawców, powstałą pod koniec XIX wieku. Na skutek skrzyżowania w Niemczech, pointera z pudlem uzyskano rasę przystosowaną do wszechstronnej pracy łowieckiej na każdym terenie. Ceniony przez myśliwych za dobry węch, zapalczywość w pracy oraz szybkość, jest uznawany za rasę unikatową, liczniej hodowany jest tylko w Niemczech^[2].

Pudelpointer ma głowę średniej długości, z długą i szeroką kufą. Oczy są okrągłe i duże, barwy żółtej lub żółtobrązowej. Uszy są średniej wielkości, przylegające i opadające płasko. Grzbiet jest krótki i prosty, o mocnych lędźwiach, brzuch jest podkasany. Kończyny są długie i umięśnione. Ogon skopiowany jest noszony poziomo.

Umaszczenie jest brązowe, rudobrązowe lub czarne, o włosie szorstkim i nastroszonym, średnio długim. Według wzorca FCI niedopuszczalna jest szata barwy białej i nadmiernie pręgowanej.

• Encyklopedia Larousse "Psy"
• Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. Warszawa: Carta Blanca. Grupa Wydawnicza PWN, 2012. ISBN 978-83-7705-179-5. Brak numerów stron w książce
• Eva-Maria Krämer "Rasy psów", Oficyna Wydawnicza MULTICO, Warszawa 2003