Pumi (rasa psa) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Pumi
Ilustracja
Biały pumi
Kraj patronacki

Węgry

Wymiary
Wysokość

Psy: 41–47 cm
Suki:38–44 cm

Masa

Psy: 10–15 kg
Suki: 8–13 kg

Klasyfikacja
FCI

Grupa I, Sekcja 1,
nr wzorca 56

AKC

FSS (Foundation Stock Service)

ANKC

Grupa 5 - Working

NZKC

Working

UKC

Grupa 6 - Herding Dog (wzorzec FCI)

Wzorce rasy

Pumirasa psa, należąca do grupy psów pasterskich i zaganiających, zaklasyfikowana do sekcji psów pasterskich (owczarskich). Nie podlega próbom pracy[1].

Rys historyczny

[edytuj | edytuj kod]

Rasa powstała w XVII lub XVIII wieku, kiedy to do Węgier przywożono owczarskie „teriery” z Niemiec i Francji. Psy te krzyżowały się z puli, czego skutkiem były owczarki w typie teriera. Z początku trzymano je tylko do pracy, a w hodowli wykorzystywano inne węgierskie rasy jak mudi lub puli. W 1996 roku pumi otrzymały własny standard FCI.

Wygląd

[edytuj | edytuj kod]
Pumi o szarym umaszczeniu

Szata i umaszczenie

[edytuj | edytuj kod]

Na ringu akceptowany jest każdy odcień szarości. Szczeniaki rodzą się czarne, a ich sierść jaśnieje dopiero w 6-8 tygodniu życia. Dopuszczalne są też kolory takie jak czarny, biały i maszkos fakó, czyli żółto-brązowy z ciemną maską (znany też jako śniady z maską). Szata jest kręcona, gruba, średniej długości, z miękkim podszerstkiem.

Użytkowość

[edytuj | edytuj kod]

Pumi były używane nie tylko do pasienia owiec, ale również bydła i świń. Poza tym, tępiły małe gryzonie. Teraz są trzymane głównie jako psy do towarzystwa, lecz nadają się także do różnych form konkursów tj. agility czy obedience.

Zachowanie i temperament

[edytuj | edytuj kod]

Psy tej rasy potrzebują wczesnej socjalizacji, są psami aktywnymi, łatwymi w prowadzeniu. Należy zapewnić im dużo intensywnych ćwiczeń. Bez odpowiedniej stymulacji fizycznej i umysłowej mają tendencje do niepokoju, szczekliwości oraz niszczycielstwa. Nie mają problemów z małymi dziećmi, aczkolwiek mogą próbować je zaganiać. Z racji swojej stróżującej natury wykazują naturalną nieufność wobec obcych oraz innych zwierząt[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. s. 70.
  2. Janet Vorwald Dohner: Farm Dogs: A Comprehensive Breed Guide to 93 Guardians, Herders, Terriers and other Canine Working Partners. s. 309.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. Warszawa: Carta Blanca. Grupa Wydawnicza PWN, 2012. ISBN 978-83-7705-179-5.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]