Pumpernikiel – Wikipedia, wolna encyklopedia

pumpernikiel

pieczywo
Kromki pumpernikla
Rodzaj	chleb żytni razowy na zakwasie
Miejsce powstania	Niemcy
Składniki
mąka żytnia
Multimedia w Wikimedia Commons
Hasło w Wikisłowniku

Pumpernikiel – ciemny chleb razowy, pieczony w formie^[1], na zakwasie, z mąki żytniej oraz dodatkiem melasy, miodu lub ekstraktu z jabłek oraz słodu i soli^[2]. Charakterystyczną cechą jego produkcji jest pieczenie ciasta w niskiej temperaturze – około 120–150 °C, ale przez czas aż 10–16 godzin^{[potrzebny przypis]}, według innej z wersji 18 – 20 godzin^[1]. Następnie układa się go w specjalnym pomieszczeniu, gdzie leżakuje i dojrzewa^[1].

Chleb ten ma barwę brunatną, czasem prawie czarną^[1]. Ma słodko-kwasowo-winny smak i kwasowo-słodkowo-miodowy zapach^[1].

Wartości odżywcze: 100 gramów gotowego pumpernikla zawiera około 48 g węglowodanów, 5 g białek i 1,5 g tłuszczów, przy wartości energetycznej 950 kJ (~230 kcal)^[3].

Do sprzedaży dostarczany jest pocięty na cienkie (5−6 mm) kromki i zapakowany w sposób utrudniający wyschnięcie. Jest pieczywem o stosunkowo długim terminie przydatności do spożycia (pół roku w szczelnym opakowaniu, kilka tygodni po otwarciu opakowania).

Prawdopodobnie pochodzi z Niemiec (Westfalia). Nazwa w języku niemieckim oznaczała w XVII wieku zakalec, trudny do strawienia chleb^[4].

Pumpernikiel od 2009 roku wpisany jest na Listę produktów tradycyjnych województwa pomorskiego w kategorii Wyroby piekarnicze i cukiernicze^[1].

• Poznański pumpernikel Adama