Równanie Kelvina – Wikipedia, wolna encyklopedia
Równanie Kelvina – równanie określające wielkość obniżenia lub podwyższenia ciśnienia pary nad meniskiem cieczy w zależności od jego krzywizny:
gdzie:
- i – promienie krzywizny menisku w 2 prostopadłych do siebie płaszczyznach
- – napięcie powierzchniowe ciekłego adsorbatu,
- – objętość molowa adsorbatu,
- – stała gazowa,
- – temperatura bezwzględna,
- – ciśnienie pary nasyconej nad płaską powierzchnią ciekłego adsorbatu,
- – ciśnienie pary nad meniskiem przy którym nastąpi kondensacja lub odparowanie.
Równanie nazwane zostało na cześć Williama Thomsona, znanego jako Lord Kelvin.
Wypukłość lub wklęsłość menisku
[edytuj | edytuj kod]- Jeżeli menisk jest wklęsły (np. wewnątrz poru adsorbentu) – we wzorze – wówczas następuje obniżenie ciśnienia pary przy którym następuje kondensacja lub odparowanie.
- Jeżeli menisk ma kształt wypukły (np. powierzchnia kulistej cząstki stałej lub ciekłej) – we wzorze – ciśnienie pary konieczne do kondensacji lub odparowanie ulega podwyższeniu.
- Jeżeli menisk ma kształt siodła to w zależności od wypadkowej obu krzywizn nastąpi podwyższenie lub obniżenie ciśnienia kondensacji pary.
Kształt menisku
[edytuj | edytuj kod]Menisk cylindryczny
[edytuj | edytuj kod]Dla menisku wewnątrz obustronnie otwartego poru cylindrycznego, można przyjąć: oraz stąd:
Menisk sferyczny
[edytuj | edytuj kod]Dla menisku sferycznego, stąd: