Radiowysokościomierz – Wikipedia, wolna encyklopedia

Radiowysokościomierz, wysokościomierz radiowy, wysokościomierz radarowy – rodzaj lotniczego przyrządu pokładowego, który wskazuje rzeczywistą wysokość lotu nad powierzchnią Ziemi.

Radiowysokościomierz składa się z nadajnika, odbiornika, ich anten oraz układu przeliczeniowego.

Radiowysokościomierz mierzy czas powrotu do statku powietrznego sygnału odbitego od powierzchni Ziemi.

• wysokościomierz