Rafał T. Prinke – Wikipedia, wolna encyklopedia

Rafał T. Prinke
Państwo działania	PRL, III RP
Data i miejsce urodzenia	18 stycznia 1955 ; Poznań, PRL
	doktor habilitowany nauk humanistycznych
	Specjalność: edytorstwo elektroniczne, metodyka nauczania języków obcych, nauki pomocnicze historii, źródłoznawstwo, historia nauki, historia idei
Alma Mater	Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Doktorat	8 maja 2000 – historia ; Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Habilitacja	14 maja 2015 – historia ; Instytut Historii Nauki im. Ludwika i Aleksandra Birkenmajerów Polskiej Akademii Nauk
	Nauczyciel akademicki
Uczelnia	Akademia Wychowania Fizycznego im. Eugeniusza Piaseckiego w Poznaniu
	Prezes
Stowarzyszenie	Towarzystwo Genealogiczno-Heraldyczne

Rafał T. Prinke (ur. 18 stycznia 1955 w Poznaniu) – polski genealog i historyk. Doktor habilitowany nauk humanistycznych.

Życiorys

W 1973 ukończył VIII Liceum Ogólnokształcące w Poznaniu, a w 1977 filologię angielską na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.

W 2000 uzyskał doktorat z historii w IH UAM na podstawie rozprawy Model komputerowej analizy źródeł historycznych (promotor: Jerzy Wisłocki), a w 2015 habilitację w Instytucie Historii Nauki im. Ludwika i Aleksandra Birkenmajerów Polskiej Akademii Nauk w Warszawie w oparciu o dorobek naukowy i rozprawę Piśmiennictwo alchemiczne do końca XVIII wieku.

Żonaty, ma dwóch synów.

Mandala Życia. Astrologia – mity i rzeczywistość, t. 1-2 (1982) – wspólnie z Leszkiem Weresem
Wiedza hermetyczna. Systematyka dziedzin niewyjaśnionych (1984)
Vademecum polskiego astrologa, t. 1-2 (1986)
Madzong. Gra chińskich filozofów (1986)
Tarot - dzieje niezwyklej talii kart (1991)
Poradnik genealoga amatora (1993)
Nowy almanach błękitny (współautor, 1993)
Królewska krew. Polscy potomkowie Piastów i innych dynastii panujących (współautor, 1997)
Fontes ex machina. Komputerowa analiza źródeł historycznych (2000)
Zwodniczy ogród błędów. Piśmiennictwo alchemiczne do końca XVIII wieku (2014)