Rasmus Bartholin – Wikipedia, wolna encyklopedia

Rasmus Bartholin
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

13 sierpnia 1625
Roskilde

Data i miejsce śmierci

4 listopada 1698
Kopenhaga

Zawód, zajęcie

lekarz

Rodzice

Caspar Bartholin

Rasmus Bartholin (łac. Erasmus Bartholinus; ur. 13 sierpnia 1625 w Roskilde, zm. 4 listopada 1698 w Kopenhadze[1]) – duński naukowiec i lekarz.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Był synem znanego fizyka i kopenhaskiego profesora Caspara Bartholina (starszego) i jego żony Anny Fincke. Studiował najpierw w Kopenhadze, potem podróżował 10 lat po Europie, znalazł się w Padwie i w 1654 uzyskał tam dyplom doktora medycyny. Po powrocie został profesorem na Uniwersytecie Kopenhaskim, najpierw geometrii, później także medycyny. Napisał kilka głośnych dzieł, z których największą sławę przyniosło mu Experimenta crystalli islandici disdiaclastici (1669), opis pierwszego poznanego materiału podwójnie załamującego światło. Był młodszym bratem Tomasza Bartolina. Syn Rasmusa, Johan Frederik (1665–1708), też był profesorem[2].

Rasmus Bartholin jest szczególnie pamiętany za odkrycie dwójłomności w krysztale szpatu islandzkiego (kalcytu). Opublikował opis tego zjawiska, ale ponieważ fizyczna natura światła nie była jeszcze wtedy rozumiana, nie był w stanie go wytłumaczyć. Dopiero kiedy Thomas Young zaproponował teorię o falowej naturze światła, stało się to możliwe.

Bartholin był przypuszczalnie pierwszym, który opisał objawy zespołu Pataua w literaturze medycznej.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Bartholin Erasmus, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2021-12-12].
  2. Andrzej Kajetan Wróblewski. Ale rodzina!. „Wiedza i Życie”. 954 (6), s. 71, 2014. Warszawa: Prószyński Media Sp. z o.o.. ISSN 0137-8929. 

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]