French
DeutschRaymonde Naigre – Wikipedia, wolna encyklopedia
| Data i miejsce urodzenia | 23 stycznia 1960 | ||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wzrost | 160 cm | ||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||
| |||||||||||||
Raymonde Naigre, później Nebot (ur. 23 stycznia 1960 w Les Abymes[1][2]) – francuska lekkoatletka, sprinterka, mistrzyni igrzysk śródziemnomorskich, dwukrotna olimpijka.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Odpadła w półfinale biegu na 100 metrów na mistrzostwach Europy juniorów w 1977 w Doniecku, a sztafeta 4 × 100 metrów z jej udziałem została zdyskwalifikowana w finale[3]. Na mistrzostwach Europy w 1978 w Pradze odpadła w półfinale biegu na 200 metrów, a sztafeta 4 × 100 metrów z Naigre w składzie nie ukończyła biegu finałowego[4]. Naigre zajęła 5. miejsce w sztafecie 4 × 100 metrów i odpadła w półfinale biegu na 200 metrów na igrzyskach olimpijskich w 1980 w Moskwie[1].
Zwyciężyła w biegu na 400 metrów i zdobyła srebrny medal w sztafecie 4 × 400 metrów (w składzie: Liliane Gaschet, Viviane Couédriau, Naigre i Nathalie Thoumas) na igrzyskach śródziemnomorskich w 1983 w Casablance[5]. Zajęła 4. miejsce w sztafecie 4 × 100 metrów i odpadła w ćwierćfinale biegu na 200 metrów na igrzyskach olimpijskich w 1984 w Los Angeles[1].
Była mistrzynią Francji w biegu na 400 metrów w 1983 i 1984, wicemistrzynią w biegu na 100 metrów w 1981 oraz w biegu na 200 metrów w 1980, 1982 i 1984, a także brązową medalistką w biegu na 200 metrów w 1978 i w biegu na 400 metrów w 1985. Była również halową mistrzynią Francji w biegu na 400 metrów w 1985[6][7].
Trzykrotnie poprawiała rekord Francji w sztafecie 4 × 100 metrów do czasu 42,84 s, uzyskanego 1 sierpnia 1980 w Moskwie[8].
Rekordy życiowe
[edytuj | edytuj kod]- bieg na 100 metrów – 11,38 s (4 sierpnia 1979, Sofia)
- bieg na 200 metrów – 22,97 s (22 czerwca 1980, Thonon-les-Bains)
- bieg na 400 metrów – 52,61 s (30 czerwca 1984, Villeneuve-d’Ascq)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Raymonde Naigre [online], olympedia.org [dostęp 2022-11-02] (ang.).
- ↑ a b RAYMONDE NAIGRE [online], Fédération Française d’Athlétisme [dostęp 2022-11-02] (fr.).
- ↑ U20 Championships Tallinn 2021 Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 136–137, 139 [dostęp 2022-11-02] (ang.).
- ↑ European Athletics Championships Munich 2022 Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 589, 592 [dostęp 2022-11-01] (ang.).
- ↑ Gérard Dupuy, Jeux méditerranéens [online], cdm.athle, 5 lipca 2022, s. 4 [dostęp 2022-11-01] (fr.).
- ↑ Gérard Dupuy, Les finalistes des championnats de France – 1970 à 1980 [online], cdm.athle.com, 14 czerwca 2022, s. 157, 183 [dostęp 2022-11-02] (fr.).
- ↑ Gérard Dupuy, Les finalistes des championnats de France – 1981 à 1990 [online], cdm.athle.com, 13 czerwca 2022, s. 19, 65, 74, 93, 113 [dostęp 2022-11-02] (fr.).
- ↑ Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 360. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).
- ↑ Raymonde Naigre w bazie World Athletics (ang.) [dostęp 2022-11-02].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Raymonde Naigre w bazie World Athletics (ang.) [dostęp 2022-11-02].
- Raymonde Naigre [online], Track and Field Statistics [dostęp 2022-11-02] (ang.).
- RAYMONDE NAIGRE [online], Fédération Française d’Athlétisme [dostęp 2022-11-02] (fr.).