Receptor jonotropowy – Wikipedia, wolna encyklopedia

Receptor jonotropowy (kanał jonowy bramkowany przekaźnikiem) – rodzaj receptora błonowego hormonalnego sprzężonego z kanałem jonowym działającym na zasadzie transportu biernego. W części zewnątrzkomórkowej receptora znajduje się miejsce wiążące cząsteczkę sygnałową (ligand), w efekcie związania dochodzi do zmiany konformacji białek tworzących kanał jonowy. Przez otwarty kanał przenikają jony zgodnie z gradientem stężeń.

Klasycznym przykładem takiego receptora jest receptor dla acetylocholiny, który funkcjonuje w płytce nerwowo-mięśniowej.

• receptor GABA_A
• receptor nikotynowy
• receptor NMDA
• receptor glicynowy
• receptor serotoninowy 5HT₃

• receptor acetylocholinowy
• receptor metabotropowy
• receptor katalityczny
• receptor NMDA

Zobacz multimedia związane z tematem: Receptor jonotropowy