Rejon wysocki – Wikipedia, wolna encyklopedia

Rejon wysocki (ukr. Висоцьківський район) – dawna jednostka podziału administracyjnego Ukraińskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej w Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich w latach 1940 roku. Należał do obwodu drohobyckiego. Siedziba władz rejonu znajdowała się w Wysocku Wyżnym.

Rejon wysocki został utworzony 17 stycznia 1940 na podstawie dekretu Prezydium Rady Najwyższej USRR o podziale na rejony zachodnich obwodów USRR, kiedy to w obwodzie drohobyckim utworzono 30 rejonów, między innymi wysocki^[1]. Rejon objął obszary zniesionych gmin Borynia, Komarniki, Matków, Wysocko Wyżne i Zawadka oraz prawobrzeżną część gminy Sianki (w całości gromady Butelka Wyżna, Butla, Hnyła Jaworów i Tureczki Wyżne oraz wschodnie krawędzie gromad Beniowa i Sianki), należące przed wojną do powiatu turczańskiego w województwie lwowskim^[2].

11 listopada 1940 siedzibę rejonu wysockiego przeniesiono z Wysocka Wyżnego do Boryni, przekształcając jednostkę w rejon boryński^[3]

Przypisy

↑ Хроніка за 17 січня 1940 року на сайті Інститут історії України НАН Україн
↑ Головне Управління Геодезії і Kартографії при НКР СРСР (1941). Cписок адміністративних районів Дрогобицької області. Харків.
↑ State Archive of the Lviv region.

Drogobyczskaja obłast (ros.). whp057.narod.ru. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-03-11)].