Religijny Front Tory – Wikipedia, wolna encyklopedia

Religijny Front Tory (hebr.: חזית דתית תורתית, Hacit Datit Toratit, ang.: Religious Torah Front) – izraelska koalicja wyborcza łącząca partie religijne Agudat Israel i Po’alej Agudat Jisra’el działająca od lat 50. do 70. XX wieku^[1].

Po raz pierwszy powołana na wybory w 1955, wprowadziła do drugiego Knesetu sześciu posłów. Mandat poselski uzyskali: Binjamin Minc, Kalman Kahana, Szelomo Lorincz, Ja’akow Kac, Izaak Meir Lewin oraz Zalman Ben Ja’akow^[1]. Wkrótce po rozpoczęciu kadencji, 3 listopada, frakcja zmieniła nazwę na Agudat Jisra’el – Po’alej Agudat Jisra’el^[2]. W 1959 Ben Ja’akowa zastąpił Szelomo-Ja’akow Gross^[3]. W kolejnych wyborach koalicja ponownie wprowadziła sześciu posłów. W czwartym Knesecie znaleźli się Binjamin Minc, Kalman Kahana, Szelomo Lorincz, Ja’akow Kac, Izaak Meir Lewin oraz Menachem Porusz^[1]. 9 sierpnia 1960 koalicja rozpadła się na dwie frakcje^[2], a w przeprowadzonych rok później wyborach obie partie wystawiły osobne listy^[1].

Ponownie obie partie zawiązały koalicję na wybory w grudniu 1973. W skład VIII Knesetu weszli Jehuda Me’ir Abramowicz, Kalman Kahana, Szelomo Lorincz, Menachem Porusz oraz Awraham Werdiger. W trakcie kadencji Porusza zastąpił Szelomo-Ja’akow Gross^[1], a tuż przed jej końcem ponownie doszło do rozpadu koalicji na osobne frakcje^[2].

 Zobacz też kategorię: Politycy Religijnego Frontu Tory.