Remona Fransen – Wikipedia, wolna encyklopedia
Remona Fransen, 2010 | ||||||||||
Data i miejsce urodzenia | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Wzrost | 180 cm | |||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||
|
Remona Fransen (ur. 25 listopada 1985 w Dordrechcie[1]) – holenderska lekkoatletka specjalizująca się w wielobojach lekkoatletycznych.
W 2011 niespodziewanie zdobyła brązowy medal halowych mistrzostw Europy w pięcioboju. Uczestniczka mistrzostw świata w Daegu (2011) oraz mistrzostw Europy w Helsinkach (2012).
Medalistka mistrzostw kraju oraz reprezentantka Holandii w meczach międzypaństwowych, pucharze Europy w wielobojach lekkoatletycznych i drużynowym czempionacie Starego Kontynentu.
Rekordy życiowe: pięciobój – 4665 pkt. (4 marca 2011, Paryż); siedmiobój – 6198 pkt. (17 lipca 2011, Ratingen); skok wzwyż (hala) – 1,92 m (4 marca 2011, Paryż), ten ostatni rezultat był do 2014 roku rekordem Holandii[2].
Osiągnięcia
[edytuj | edytuj kod]Rok | Impreza | Miejsce | Konkurencja | Lokata | Wynik |
---|---|---|---|---|---|
2004 | Superliga pucharu Europy w wielobojach | Hengelo | siedmiobój | 25. miejsce | 4983 pkt. |
2005 | Superliga pucharu Europy w wielobojach | Bydgoszcz | siedmiobój | 26. miejsce | 5238 pkt. |
2008 | Superliga pucharu Europy w wielobojach | Hengelo | siedmiobój | 21. miejsce | 5249 pkt. |
2009 | I liga drużynowych mistrzostw Europy | Bergen | skok wzwyż | 11. miejsce | 1,75 |
2009 | Superliga pucharu Europy w wielobojach | Szczecin | siedmiobój | 21. miejsce | 5665 pkt. |
2010 | I liga pucharu Europy w wielobojach | Hengelo | siedmiobój | 1. miejsce | 5993 pkt. |
2011 | Halowe mistrzostwa Europy | Paryż | pięciobój | 3. miejsce | 4665 pkt. |
2011 | Superliga pucharu Europy w wielobojach | Toruń | siedmiobój | 3. miejsce | 5962 pkt. |
2011 | Mistrzostwa świata | Daegu | siedmiobój | 18. miejsce | 6027 pkt. |
2012 | Mistrzostwa Europy | Helsinki | siedmiobój | 11. miejsce | 5964 pkt. |
2013 | Halowe mistrzostwa Europy | Göteborg | pięciobój | 4. miejsce | 4571 pkt. |
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Remona FRANSEN. iaaf.org. [dostęp 2018-08-08]. (ang.).
- ↑ HME W PARYŻU: Poranek ze zmiennym szczęściem [online], Polski Związek Lekkiej Atletyki [dostęp 2011-03-04] (pol.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Remona Fransen w bazie World Athletics (ang.).
- Remona Fransen, [w:] tilastopaja.info [dostęp 2020-03-26] (ang.).