Resor – Wikipedia, wolna encyklopedia
Resor – element resorujący, który najczęściej ma postać sprężyny wielopłytkowej utworzonej z płaskowników stalowych, zwanych piórami.
Pióra resoru wykonuje się głównie ze stali sprężynowej oraz poddaje się obróbce cieplnej i niekiedy kulkowaniu. Pióra mogą być wykonane również z tworzyw sztucznych. Pióra są wygięte, przy czym promień krzywizny zależy od długości pióra.
Resor piórowy odgrywa równocześnie rolę elementu prowadzącego i resorującego. Z uwagi na tarcie występujące pomiędzy poszczególnymi piórami, resor posiada również własności tłumiące. Jednak to zjawisko nie jest pożądane (wpływa na pogorszenie komfortu) i w celu jego ograniczenia stosuje się przekładki teflonowe, funkcję tłumiącą powierzając amortyzatorom.
Resory piórowe występują również w postaci pojedynczych piór.
Najczęściej stosowany resor to resor półeliptyczny który jest umieszczony równolegle do podłużnej osi pojazdu oraz zamocowany przegubowo obydwoma końcami do ramy lub nadwozia, a także podparty w środku osią nośną lub pochwą mostu napędowego. Ten typ resoru jest powszechnie stosowany w zawieszeniach zależnych.
W niektórych pojazdach, np. w Polskim Fiacie 126p, zastosowano poprzeczny resor piórowy w zawieszeniu przednim (niezależnym). Pełni on również funkcję stabilizatora.
eliptyczny | |
półeliptyczny | |
3/4-eliptyczny | |
ćwierćeliptyczny | |
poprzeczny |